De beste plek voor leesrecensies

Lees even mee:


 

18 februari 2024

Verloren in haar eigen avonturenroman: het leven van Unity Mitford

Door Jeroen Bootsman - Naar verluidt is ze verwekt in de Canadese nederzetting Swastika. Ze heeft een tweede naam die verwijst naar Noorse strijdgodinnen, waarvan de mythe de basis vormt van Der Ring des Nibelungen van erkend antisemiet Richard Wagner. En dan is ze ook nog de schoonzus van Oswald Mosley, voorman van de Britse fascisten. Dat Unity Mitford ook wel eens níet in de ban van het nationaalsocialisme, en in het bijzonder Adolf Hitler had kunnen raken, lijkt met zulke voortekenen nauwelijks voor te stellen.

De tekst gaat hieronder verder.

Unity Mitford in 1938. @Nationaal Archief

Unity Mitford

Toch had het leven voor deze dame, in 1914 geboren in het bevoorrechte milieu van lagere Britse adel, toch compleet anders kunnen verlopen. Unity Mitford is de vierde van de zes zogeheten Mitford Sisters, die ieder op hun eigen manier maar allen met een opvallende levenswandel een zekere mate van faam wisten te verwerven. Auteur Marja Coenradie heeft haar fascinerende levensverhaal te boek gesteld in De freule en de Führer. Een documentair boek dat leest als een roman en waarin Hitler als een gentleman wordt geportretteerd. Coenradie heeft zich duidelijk ingeleefd in haar onderwerp. Zo wordt de ontwikkeling van Unity tot de fanatieke nazi die zij uiteindelijk zou worden volkomen geloofwaardig. Dankzij Mosley, met wie haar getrouwde zuster Diana een buitenechtelijke verhouding heeft, komt Unity in aanraking met het nationaalsocialisme. De twee zussen bezoeken in 1933 de Reichsparteitag en vanaf dat moment bestaat er voor Unity eigenlijk niets anders meer in het leven.

De tekst gaat hieronder verder.

De Reichsparteitag 1933. @German Federal Archives

Alleen maar boeiender

Vanaf dat moment wordt het verhaal alleen maar boeiender. Unity verhuist naar Duitsland en doet verwoede pogingen de aandacht van Hitler te trekken, hetgeen haar uiteindelijk ook lukt. Er ontwikkelt zich een verhouding die Eva Braun tot wanhoop zou hebben gedreven. Hoever de relatie tussen Adolf en Unity echter precies ging, blijft gissen. Ik sluit niet uit dat Coenradie geen strikte biografie heeft willen schrijven en zichzelf heeft toegestaan dat haar fantasie wel eens met haar op de loop ging. Wat wel vaststaat, is dat Unity zich ontwikkelde tot fervent antisemiet, volkomen idolaat was van Hitler en gedurende jaren deel uitmaakte van zijn intieme kring vertrouwelingen. Er is zelfs een hardnekkig gerucht dat Unity in een privékliniek in Oxford zou zijn bevallen van Hitlers kind. Feit is wel dat Hitler er voor zorgde dat Unity een fraai appartement in München kon betrekken. Het verhaal wil dat zij al babbelend over de door haar gewenste inrichting door het huis liep, terwijl de onteigende bewoners – een joods echtpaar - in de keuken zaten te huilen.

Een leven dat leest als een avonturenroman verdient in mijn verbeelding een meer bevredigend slotakkoord

Toen Engeland in 1939 Duitsland de oorlog verklaarde kwam Unity tot een wanhoopsdaad door zichzelf door het hoofd te schieten. Haar zelfmoordpoging mislukte, ze werd zwaargewond opgenomen in een Duits ziekenhuis, waar Hitler zich zeer bezorgd over haar zou hebben betoond. Enige maanden later keerde ze terug naar Engeland. Ze werd nooit meer de oude en zou Adolf nooit meer zien. Vanaf hier wordt het verhaal wat minder boeiend en lijkt het laatste deel van het boek de gebeurtenissen een beetje af te raffelen. In 1948 werd de achtergebleven kogel haar alsnog fataal. Artsen vonden het namelijk te riskant om deze te verwijderen en droeg daarmee waarschijnlijk bij aan haar overlijden aan hersenvliesontsteking. Daarmee eindigt het boek naar mijn smaak nogal abrupt en als het een strikte biografie zou zijn, kan dat ook want zo gaat het zo vaak in het leven. Maar een leven dat leest als een avonturenroman verdient in mijn verbeelding een meer bevredigend slotakkoord. Bijvoorbeeld dat de hoofdpersoon door ervaringen en ontwikkelingen gelouterd op haar sterfbed afstand zou nemen van haar overtuigingen. Dergelijk melodrama blijft de lezer onthouden (of bespaard, zo je wil). Maar dat is geen excuus om dit boeiende boek niet te lezen.

Specificaties

Marja Coenradi - De freule en de führer
ISBN 9789401916769
Ebook 9,99
Pagina's n.v.t.
Uitgever Omniboek

Klik hier om het boek van Marja Coenradi - De freule en de führer te downloaden via boekhandel Vos & van der Leer

De tekst gaat hieronder verder.

Marja Coenradie. @Facebook Marja Visscher

Marja Coenradie het is pseudoniem van Marja Visscher, voormalig journalist voor toenmalig krantenconcern Wegener, waar onder meer de redactie had over de Hoeksche Waard-edities van Wegeners weekblad Het Zuiden.


08 januari 2024

De wet en de leugen is een thriller met mensenkennis

Door Caty Kroon - In mijn boekenkast staan boeken die ik niet heb gelezen. Dat komt omdat ik in hoger tempo boeken koop dan ik ze kan lezen. Zo kan het gebeuren dat ik voor mijn eigen boekenkast sta en er een boek uithaal dat ik voor mijn gevoel nooit eerder heb gezien. De wet en de leugen is zo'n boek. Het debuut van John Hart staat sinds 2007 ongelezen in mijn boekenkast.

Een paar weken geleden pakte ik De wet en de leugen van de plank, las de achterflap, bekeek de voorkant en wilde het weer terugzetten. Het zag er saai en donker uit en daar had ik op dat moment geen zin in. Toch ben ik eraan begonnen en heb het in een ruk uitgelezen. Ik wist niet dat ik van die pareltjes in de boekenkast had staan.

De tekst gaat hieronder verder.

Over John Hart

John Hart (1965) is een Amerikaanse auteur die trillers schrijft. De wet en de leugen is zijn debuut en verscheen in Amerika in 2006, een jaar later werd het in het Nederlands door Luitingh-Sijthoff uitgegeven. De boeken van Hart spelen zich af in Noord Carolina, waar hij is geboren en heeft gewoond. Hij woont op dit moment in Charlottesville, Virginia. De schrijver won twee Edgar Allan Poe Awards voor Beste Roman. Hij is de enige auteur in de geschiedenis die de Edgar Award voor twee opeenvolgende romans heeft gewonnen. Naast deze prijs won hij een aantal andere prijzen. Zijn boeken zijn in 29 talen vertaald. Nou, dat zegt toch wel wat en als je ze leest, dan snap je dat ook wel.

De tekst gaat hieronder verder.

Hier gaat De wet en de leugen over

Met gemengde gevoelens verneemt advocaat Work Pickens dat het lijk van zijn vader Ezar is gevonden, ruim een jaar na diens plotselinge verdwijning. Ezra Pickens, een machtige man met vele vijanden, blijkt te zijn vermoord.
Work probeert te ontdekken wie de dader is,maar hij wordt afgeleid door zijn verbitterde echtgenote, zijn ongelukkige jeugedliefde en zijn getraumatiseerde zus Jean. Work werd door zin dominante vader gekleineerd, maar Jean is veel zwaarder beschadigd. Heeft dat geleid tot vadermoord?
Terwijl de druk op Work toeneemt, worstelt hij met familiegeheimen en troebele herinneringen. Met de moed der wanhoop vecht hij door om Jean te redden, zijn naam te zuiveren en zijn verloren liefde te herwinnen.


De wet en de leugen is een fascinerende thriller, verteld in de meliodieuze spreektaal van een bescheiden advocaat uit North Carolina. Het schrijnende en spannende verhaal is de verhelderende analyse van wat een moord losmaakt in een familie en een gemeenschap.

Daar is de twist

Het is niet veel auteurs gegeven om én een spannend boek te schrijven én schitterende karakterbeschrijvingen te geven. De personages van Hart zijn enorm goed neergezet en vooral hun gedachtegang wordt messcherp beschreven. Prachtig taalgebruik maakt dat dat zijn boeken een genot zijn om te lezen. Hoofdstuk na hoofdstuk bouwt de spanning zich op en als je op het einde denkt dat je wel weet wie de moord heeft gepleegd, is er ineens een twist in het verhaal en is alles anders. Prachtig!

De wet en de leugen is niet meer te bestellen in de boekhandel, maar is nog wel te lezen via de bibliotheek en ook nog wel tweedehands te koop. Andere leverbare titels van John Hart zie je op de foto hieronder en zijn in ieder geval in het Nederlands (als boek) te koop of te bestellen bij de Libris boekhandel door hier te klikken.


31 december 2023

De literaire erfenis van de onlangs overleden Clairy Polak

Door Jeroen Bootsman - Zo aan de vooravond van het nieuwe jaar waar we terugkijken en denken aan degenen die ons in 2023 ontvallen zijn, is dit een mooie gelegenheid om de Alzheimer-roman Voorbij, voorbij, het literaire debuut van de veel te vroeg overleden Clairy Polak, onder de aandacht te brengen.

De tekst gaat hieronder verder.

Auteurfoto @Vera de Kok

Clairy Polak als Judith

De presentatrice en journaliste heeft met het relaas van het stel Judith en de aan Alzheimer lijdende Leo een meeslepend en bitterzoet verhaal te boek gesteld. In de derde persoon dus, maar in Judith valt onmiskenbaar de schrijfster zelf te herkennen, al was het maar omdat Judith als journaliste werkzaam is. Maar ook het ironische onderkoelde dat Polak als interviewer zo tentoon kon spreiden, maakt dit in de basis weinig vrolijk stemmende boek toch tot een groot leesgenoot. Haar licht ironische glimlach als anchor van NOVA, zie je eigenlijk voortdurend voor je. Polak vertelt het verhaal vanuit het perspectief van Judith en daarmee is het dan ook vooral háár verhaal. Leo figureert als personage op de achtergrond en feitelijk klopt dat ook, want als zijn geestelijke achteruitgang op stoom is gekomen, is er nog maar bar weinig over van zijn vroegere karakter.

De tekst gaat hieronder verder.

Clairy Polak tijdens opnames van Het Filosofisch Kwintet tijdens het Brainwash Festival 2014. @Vera de Kok

Bekende statuur

Eerlijk is eerlijk, als dit boek niet door Clairy Polak zou zijn geschreven, had ik het hoogstwaarschijnlijk aan me voorbij laten gaan. Mogelijk was het niet eens uitgegeven als de auteur van minder bekende statuur was. Het stond sinds het verschijnen in 2019 wel op mijn verlanglijstje, maar had geen prioriteit. Dat ik het nu alsnog gelezen heb, komt ook eerlijk gezegd door haar overlijden. Nu heb ik voor mezelf de stelregel dat als een boek mij na de eerste vijftig pagina’s niet weet te boeien, ik het dan voor gezien houd. Die neiging had ik na pakweg twintig bladzijden, daarbij inwendig om Polaks vergiffenis smekend. Desalniettemin ging ik een dag later toch door met lezen. Gelukkig maar, want hoewel de geestelijke aftakeling van Leo en daarmee de onttakeling van zijn relatie met Judith weinig vrolijk stemmende materie is, weet Polak de diverse situaties waar zij mee te maken krijgt, op een voor de lezer levendige manier te beschrijven. Voor mij als leek al een groot leesplezier, voor mensen die op de een of andere manier met Alzheimer te maken hebben ongetwijfeld uiterst herkenbaar.

De tekst gaat hieronder verder.

Clairy Polak (1956-2023). @Meulenhoff

Voorbij, voorbij

Een literair meesterwerk zou ik Voorbij, voorbij niet willen noemen. Daarvoor zijn te veel passages wellicht net iets te feitelijk, te verslag leggend opgeschreven. Hierin verraadt zich de journaliste Polak. Tegelijkertijd valt te prijzen dat ze zich niet bezondigt aan mooischrijverij, waardoor het verhaal des te harder binnen komt. Daarentegen wint het boek aan diepgang als Polak aan haar diepere zielenroerselen toekomt, waarbij we tussen de regels door ook nog wat te weten komen over haar niet al te leuk verlopen vertrek bij Nieuwsuur, de opvolger van NOVA, waar voor haar niet langer een rol als anchor was weggelegd. Dat maakt het pijnlijke besef los dat we met de dood van Clairy Polak niet alleen een bevlogen journaliste, maar ook een begenadigd auteur, waar we nog veel moois van mochten verwachten, kwijt zijn geraakt. Het maakt de titel van dit boek des te wranger.

Specificaties

Clairy Polak - Voorbij, voorbij
ISBN 9789029094290
Paperback 15,99
Pagina's 256
Uitgever J.M. Meulenhoff

Klik hier om het boek van Clairy Polak - Voorbij, voorbij te bestellen via Vos & van der Leer


24 mei 2023

Schrijft een goede schrijver ook een goed boek?

Door Caty Kroon - De oorzaak van een teleurstellende leeservaring ligt voor mij vaak in de aanprijzingen op de kaft van een boek. Ik trap er steeds weer in. Als ik een boek voor het eerst zie, dan lees ik als eerste de naam van de schrijver, dan de titel (zelden andersom). Daarna volgen toch steeds weer die aanprijzingen met eerst de naam van degene die het aanprijst en daarna de bejubelingen (zelden andersom).
Het boek dat ik vervolgens ga lezen is heel vaak juist niet 'geweldig', 'meeslepend', 'nagelbijtend spannend', 'ontregelend' of 'verontrustend'.

De tekst gaat hieronder verder.

Geen spat veranderd

Ik had het ook met het boek Geen spat veranderd door Sophie Hannah. Nooit eerder had ik iets van haar gelezen, wel een paar dingen óver haar gelezen. Zij is immers degene die destijds was uitverkoren om met Hercule Poirot, het karakter van Agatha Christie aan de gang te gaan. The Guardian vond Hannah's Hercule Poirot middelmatig. Kennelijk hebben meer boeken van Hannah een mooi idee met als uitwerking: mwah.

Geen spat veranderd had voor mij hetzelfde. Op het boek staat: Twaalf jaar zijn verstreken, maar de kinderen zien er geen dag ouder uit...
Tjonge, dacht ik, dat is bizar. En op de achterflap: Wanneer Beth stiekem langs het huis van een vriendin van vroeger rijdt, ziet ze iets wat ze niet van zich af kan schudden. De laatste keer dat ze haar voormalig beste vriendin en haar kinderen zag was twaalf jaar geleden, maar nu ze haar na al die tijd weer ziet, blijkt er iets heel erg mis te zijn. Flora ziet er uit zoals Beth had verwacht: 12 jaar ouder. Het probleem zijn haar kinderen. Hoe kunnen Thomas en Emily er precies uit zien als toen? De drie- en vijfjarige lijken geen dag ouder dan de keer dat Beth ze voor het laatst heeft gezien...
Eronder de halleluja's van twee kranten: 'Complex en onheilspellend' en 'Duivels slim'. Ik wilde graag weten hoe Sophie Hannah had gedacht deze knoop te ontrafelen. Nou, daar nam ze met bijna 350 pagina's alle tijd voor.

De tekst gaat hieronder verder.

@Sophia Hannah Facebook

Sophie Hannah

Het begon leuk. Hannah zet leuke karakters neer. Een gewoon gezin met geloofwaardige ouders, een leuk zoontje en puberende, hilarische dochter. Sophie Hannah kan gelukkig goed schrijven, ontdekte ik opgelucht. Vooral ook omdat het boek eendimensionaal geschreven is vanuit de hoofdpersoon, wat best moeilijk is. De puberende dochter was geweldig en de echtgenoot een fijne vent, maar op driekwart van het boek ging de hoofdpersoon alleen op reis en liet haar gezin achter. Dat betekende dat de protagonist ineens haar antagonist kwijt was, alsook haar koor.

Toen er bijna aan het einde van het boek nog steeds geen duidelijkheid kwam, dacht ik: de plot moet wel een enorme klapper zijn, want ik heb het boek bijna uit

Het verhaal over de kinderen die geen dag ouder zijn geworden in twaalf jaar tijd wordt in spanning goed opgebouwd. Je leert verschillende mensen kennen en het is spannend hoe Beth moeite doet om in contact te komen met haar uit het oog verloren vriendin. Op een gegeven moment ken je dus iedereen in het boek en moet er wat gaan gebeuren en dat gebeurde maar niet. Jammer. Hoe langer je een lezer in spanning laat, hoe moeilijker het wordt om die stijgende verwachting in te lossen. Toen er bijna aan het einde nog steeds geen duidelijkheid kwam, dacht ik: er komt vast een enorme klapper, want ik heb het boek bijna uit.

De tekst gaat hieronder verder.

Zoals Agatha Christie

Die klapper bleef achterwege. Het eindigde met een pagina's lange uitleg waarom alles was gegaan zoals het was gegaan en het kwam op mij wat vergezocht over. Zo'n ellenlange ontknoping had ze vast afgekeken van Agatha Christie. Ook bij Hannah waren de drie hoofdpersonen bij elkaar in de salon van een groot huis. Er kwam zelfs nog even knullig een pistool aan te pas, net als bij sommige ontknopingen door Christie. Jammer dat we startten in een Formule 1-wagen en eindigden achter een rollator. Want schrijven, dat kan Sophie Hannah best wel.


29 december 2022

Biografie Jan Terlouw doet niet denken aan een schelmenroman

Jeroen Bootsman - Als kind van een jaar of tien was mijn interesse in politiek natuurlijk minimaal. Zo af en toe drong er wel eens iets tot mijn bewustzijn door, zoals de autoloze zondag. De illustere namen van Joop den Uyl, Dries van Agt en Hans Wiegel kende ik wel, maar ik had geen flauw idee bij welke partijen deze mensen hoorden. Sterker, dat er zoiets bestond als een politieke partij was al ver buiten mijn besef.

De tekst gaat onder de foto verder.

Jan Terlouw in 2014. @WikiCommons

Jan Terlouw

Dat een ander uiteindelijk toch werd aangewakkerd, valt te schrijven op het conto van één man: Jan Terlouw. In die tijd was ik namelijk grootverbruiker van jeugdromans van uitgeverij Lemniscaat. Ik verslond de boeken van auteurs als Thea Beckman, Evert Hartman en Anke de Vries. En natuurlijk Jan Terlouw: Oorlogswinter, Koning van Katoren, Pjotr, Briefgeheim, Oom Willibrord en De Kloof. Stuk voor stuk klassiekers die een leven lang mee gaan.

Een minibiografie

De Rotterdamse uitgeverij pleegde in die tijd haar titels luxueus vorm te geven, met harde kaft en beschermende omslag, waarvan de binnenflap altijd een minibiografie van de auteur weergaf. Die van Terlouw maakte op mij een onuitwisbare indruk. Een foto met een beminnelijke, vaderlijke glimlach. Een pose die in mijn ogen sexy, maar uiterst beschaafd overkwam. De begeleidende tekst maakte het helemaal af. Iets in de trant van: net zoals politicus in de Tweede Kamer maakt hij zich in zijn boeken sterk voor een betere wereld en een schoner milieu. Ik was óm. Als je wil deugen, lees je de boeken van Jan Terlouw en word je lid van D66, zo dacht ik. Achteraf moet ik bekennen dat het de persoon Jan Terlouw was die mij lid deed worden van D66. Waar de partij precies voor stond, had ik geen flauw benul van. Toen ik daar achter kwam, was het snel gedaan met de liefde.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Houden van Terlouw

Maar van Jan Terlouw ben ik altijd blijven houden. Zijn boeken herlees ik nog altijd. Briefgeheim is een spannende en sfeervolle thriller, die niet onderdoet voor een thriller voor volwassenen. Bij vlagen is het een grimmig verhaal, waarin bijvoorbeeld een kind iemand voor zijn ogen doodgeschoten ziet worden.

Oorlogswinter maakt diepe indruk omdat het geschreven is vanuit het perspectief van een jongen, die dezelfde leeftijd heeft als de kinderen waar het boek voor geschreven is. En Oom Willibrord is behalve een vermakelijk boek ook een verhaal over wat onrecht met een mens kan doen. De hoofdpersoon wordt namelijk ten onrechte beschuldigd van een vreselijke misdaad. Koning van Katoren wrijft ons subtiel onder de neus dat gewone mensen tot grootse daden in staat zijn en dat doorzettingsvermogen vruchten kan afwerpen.

Acht maanden later lag het kabinet Van Agt II alweer aan diggelen

Uitzinnig van vreugde was ik toen D66 onder leiding van Terlouw bij de Tweede Kamerverkiezingen van 1981 het aantal zetels ruim wist te verdubbelen (van acht naar zeventien). Dat D66 deel ging uitmaken van het nieuwe kabinet – met de charismatische voorman als minister en vicepremier - was in mijn ogen niet meer dan logisch. Acht maanden later lag het kabinet Van Agt II alweer aan diggelen. De daarop volgende verkiezingen verliepen desastreus voor de democraten, die hun eerdere winst zagen verdampen tot zes zetels. Voor Terlouw betekende dit het einde van zijn politieke carrière in Den Haag.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Jan Terlouw; jeugdboekenheld op het Binnenhof

Het zijn vooral de politieke achtergronden van deze roerige periode, die de biografie Jan Terlouw; jeugdboekenheld op het Binnenhof bij vlagen interessant maken. Ik wist niet eens dat er een biografie over Terlouw bestond, tot ik deze bij toeval – op zoek naar een ander boek – aantrof in de bibliotheek. Ik vind het moeilijk om te beweren dat je dit boek absoluut moet lezen. Auteur Joep Boerboom heeft gekozen voor een chronologische en nogal formeel aandoende opsomming van belangrijke gebeurtenissen uit het leven van Jan Terlouw. De voornaamste conclusie die na lezing te trekken valt, is dat het imago van aimabele man, ideale schoonzoon, echtgenoot en vader nauwelijks aan het wankelen wordt gebracht. Het doet je afvragen of Boerboom zich als een nauwgezet werkend boekhouder van zijn taak heeft gekweten, of dat Terlouw eigenlijk een wat saaie man is. De opzienbarendste feiten: Terlouw was niet bevriend met Hans van Mierlo, verjaardagen zijn niet echt aan hem besteed, Koningin Juliana kocht ooit in een Baarnse boekhandel Oorlogswinter van ‘die aardige meneer Terlouw’ voor haar oudste kleinzoon en voor zijn dochter Sanne schonk hij wel eens een glaasje whisky in als ze als kind niet kon slapen. Maar voor de rest geen opzienbarende openbaringen of onthullingen. En zelf leek Terlouw zijn levenswandel ook nauwelijks een biografie waard te vinden. In eerste instantie kreeg Boerboom van hem te horen dat hij beter kon wachten tot hij dood zou zijn. ‘Komt u maar eens langs, dan kan ik het u misschien uit het hoofd praten’, kreeg Boerboom te horen.

De tekst gaat onder de foto verder.

Jan Terlouw en zijn echtgenote bij de stembus in 1982. @ Rob C. Croes

Correct en erudiet

Uiteindelijk kwam het boek er dan toch. Terlouws privéleven en carrière zijn nauwgezet weergegeven en dit feitenrelaas ondersteunt goeddeels het beeld van de correcte en erudiete man. Eventuele smetjes op zijn blazoen zijn verwaarloosbaar. Wat een biografie vaak interessant maakt, de minder leuke kanten van de geportretteerde, is in dit geval zoeken naar een naald in een hooiberg. Wat mij bijvoorbeeld intrigeert, is hoe een man als Terlouw omgaat met de politieke spelletjes die in Den Haag gespeeld worden. Dit aspect komt wel aan bod, maar wordt vrij afstandelijk beschreven, alsof de auteur tijdens zijn research vooral de mensen rondom Terlouw, in plaats van de man zelf, heeft gesproken en daarop zijn boek heeft gebaseerd. Eigenlijk komt de biografie pas tot leven als Terlouws jeugd en privébesognes de revue passeren, omdat er dan zaken aan de orde komen die voor iedereen herkenbaar zijn.

Geen schelmenroman

Samenvattend kun je stellen dat de biografie van Jan Terlouw in de verste verte niet doet denken aan een schelmenroman. Ook kantelt je wereldbeeld niet na het lezen van dit boek. De aantrekkingskracht zit ‘m vooral in het feit dat we eigenlijk allemaal een Jan Terlouw in ons leven wensen: de lieve vader die zijn kinderen zelfverzonnen verhalen voor het slapen gaan vertelde. Dat imago blijft voor mij overeind en maakt dit boek toch tot een knusse leeservaring.

Specificaties

Joep Boerboom - Jan Terlouw jeugdboekenheld op het Binnenhof
ISBN 9789089536136
Paperback 30,50
Pagina's 320
Uitgever Boom

Klik hier om het boek te bestellen: Jan Terlouw, jeugdboekenheld op het Binnenhof

 


19 december 2022

De Gunst van Nicci French moet jubileumboek zijn

Door Caty Kroon - Bij ieder boek van het schrijversduo Nicci French denk ik: hoe dóen ze dat toch? Een thriller in je eentje schrijven is al uitdaging, laat staan als je er samen aan werkt. Jaren geleden hebben ze het eens uitgelegd in een interview dat medeschrijver van deze website Jeroen Bootsman met het echtpaar had.

En voilà

Ik herinner me nog dat hun uitleg van toen mij niet helemaal overtuigde. Ze vertelden dat ze eerst samen in grove lijnen uitdenken waar het verhaal over moet gaan en vervolgens werken ze beurtelings de hoofdstukken af. Nicci in het woonhuis en Sean in het tuinhuis. Tussentijds is er uiteraard nog overleg en voilà, daar is een nieuwe Nicci French.

Het zou kunnen dat het zo gemakkelijk is, maar het leek mij een sterk verhaal. Jaren later heb ik eens gelezen dat het schrijven vooral van Nicci afkomstig is en in mindere mate van Sean. Dat zou kunnen, hoewel ik niet geloof dat Sean een mindere auteur is. Ik heb van beiden boeken gelezen die ze op eigen naam schreven en ik vond beiden even goed. Enfin, ik hou het er maar op dat het ook leuk is als hun werkwijze een beetje in nevelen gehuld blijft. Een mens moet niet alles willen ontrafelen.

De tekst gaat onder de foto verder.

Sean French en Nicci Gerrard signeren in een Libris-boekhandel in Apeldoorn. @WikiCommons

Dol op Nederland

Feit is wel dat Nicci Gerrard (1958) en Sean French (1959) dol zijn op Nederland en de Nederlandse lezers zijn dol op dit Britse schrijversechtpaar. Ze komen bij ieder nieuw boek steevast de plas over voor een tour langs boekhandels en tv-programma's. In totaal hebben ze vijftien miljoen boeken verkocht, zes miljoen daarvan zijn in het Nederlands vertaald en uitgegeven bij uitgeverij Ambo-Anthos.

De boeken van Nicci French hebben altijd dezelfde basis: gewone jonge vrouw overkomt iets vreselijks

Nu dan. Het nieuwe boek. Nicci Gerrard en Sean French vieren hun 25-jarig schrijversjubileum met hun 26ste boek dat als titel heeft: De Gunst. De thriller heeft ongeveer evenzoveel lovende recensies als mensen die na het lezen mwah... zeggen. De boeken van Nicci French hebben altijd dezelfde basis: gewone jonge vrouw overkomt iets vreselijks. Dat is in De Gunst niet anders. Wat dit boek nog meer afwijkend maakt, is dat het eerder leest als een psychologische roman dan als een boek waarbij je op het puntje van je stoel zit van de spanning. Ook vond ik het uitgangspunt voor de ontwikkeling van het verhaal een beetje dun. Ik heb het idee dat ze dat zelf ook vonden en, vooral in het begin, pagina's nodig hadden om de lezer te overtuigen dat wat de hoofdpersoon is overkomen écht, ja werkelijk écht kan gebeuren. Om schrijvend te proberen je lezer te overtuigen van iets dat niet erg waarschijnlijk is, maakt een verhaal niet bijster sterk.

Toch blijf je lezen, want Nicci French kan als de beste personages neerzetten en een verhaal afwikkelen, zelfs al is het eendimensionaal geschreven. Je volgt namelijk alleen de hoofdpersoon en wat zij allemaal meemaakt. Het is dus moeilijk om er een eenduidige duim omhoog of duim omlaag aan te geven.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Dat is merkwaardig

Het boek De gunst gaat over de jonge vrouw Jude die arts is en binnenkort gaat trouwen. Ineens duikt haar eerste liefde op in de hal van het ziekenhuis waar ze werkt. Tien jaar eerder had zij haar relatie met deze Liam beëindigd nadat er een auto-ongeluk was geweest.
Liam vraagt Jude om een gunst. Hij vraagt haar of ze hem op een weekend in een vakantiehuisje ergens in Engeland wil ontmoeten, want hij wil haar een gunst vragen. Ze mag tegen niemand zeggen dat ze naar dat vakantiehuisje gaat, ook haar verloofde niet. Jude stemt toe (wat dus merkwaardig is en waar de schrijvers pagina's aan wijden om de lezer te overtuigen dat er heus mensen zijn die dit zouden doen) en vertrekt. Liam komt niet opdagen en in het vakantiehuisje krijgt Jude bezoek van de politie. Vanaf dat moment zal haar leven behoorlijk anders worden.

De tekst gaat onder de foto verder.

Zoek je gierende spanning, dan vind je die niet in De Gunst. @stock

Kennismaken met Jude

Ben je wel in voor een kennismaking met Jude en wat zij meemaakt bij de afwikkeling van die ene beslissing die de rest van haar leven op zijn kop zet, dan zit je goed. Ook voor mensen die houden van goed uitgewerkte personages komen in dit boek aan hun trekken. Maar zoek je gierende spanning, dan kun je dit boek beter in de kast laten staan. De Gunst vind ik een goed boek, maar niet het beste van Nicci French.

Specificaties

Nicci French – De Gunst
ISBN 9789026359279
Paperback 22,99 euro
Pagina's 432
Uitgever Ambo|Anthos

Klik hier om het boek De Gunst te bestellen.


07 december 2022

Murder by the Book heeft oude verhalen en toch ook weer niet

De boekenserie British Library Crime Classics bevat meer dan honderd (!) titels. Het zijn stuk voor stuk heerlijke pockets 'uit de oude doos'. Ik zou ze alleen al graag willen hebben voor de schitterende boekomslagen.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Martin Edwards is historicus en schrijver van Britse misdaadromans. @WikiCommons

Murder by the Book

Voor mijn verjaardag kreeg ik uit deze serie de pocket Murder by the Book, samengesteld door Martin Edwards. Edwards is zelf schrijver van Britse misdaadromans en hij is ook nog historicus, wat hem goed van pas komt bij het samenstellen van de prachtige verhalen in deze klassieke misdaadreeks.

De verhalen in de British Library Crime Classics spelen zich af in, grofweg, de jaren 1890 tot en met de jaren 1960. Het zijn schitterende momentopnamen van de tijd waar ik mateloos van kan genieten. Verhalen in de trant van Sherlock Holmes, inclusief huishoudsters en butlers, tot schrijvers die we kennen van heel andere boeken.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

De schrijver Milne heeft niet alleen kinderverhalen geschreven. @WikiCommons

A.A. Milne en Winnie the Pooh

Want in het boek tref je ook verhalen aan van schrijvers die in een heel ander genre beroemd zijn geworden. Er staat bijvoorbeeld een misdaadverhaal in van A.A. Milne die we beter kennen als de auteur van de Winnie the Pooh-boeken.

Een moord is van alle tijden

Ieder verhaal in Murder by the Book draait om de wereld van boeken en wordt ingeleid met een uitleg over de schrijver van het verhaal. Het meest bijzonder vind ik dat de meeste verhalen, huishoudsters en butlers daargelaten, nog bijzonder actueel zijn. Maar goed, een moord (en het oplossen ervan) is dan ook van alle tijden.

Specificaties

Martin Edwards - Murder by the Book
ISBN 9781728261157
Paperback 18,95 euro
Pagina's 304
Uitgever Poisoned Pen Press

Klik hier om het boek Murder by the Book te bestellen.


23 oktober 2022

Hoe een leven vol racisme, seksisme en discriminatie kan zijn

Door Jeroen Bootsman - In het leven van een boekenlezer komt zo af en toe een boek voorbij dat diepe indruk maakt, dat je een zucht doet slaken als je de laatste zin hebt gelezen en dat nog lang bij je blijft, misschien wel voor de rest van je leven. Het kan ook zo’n boek zijn waarvan het einde zo verschrikkelijk is, dat als vanzelf je fantasie gaat werken om een vervolg te bedenken waarin uiteindelijk alles goed komt.

De tekst gaat onder de foto verder.

Ann Petry. @Yale University

De Straat

Want Lutie Johnson is nou typisch zo’n personage dat het hart van de lezer onmiddellijk voor zich weet te winnen. Een vrouw die zich met doorzettingsvermogen staande weet te houden en toch in ruim vierhonderd prachtige, maar afschuwelijke pagina’s naar haar noodlot struikelt. We hebben het over De Straat van de Amerikaanse schrijfster Ann Petry (1908-1997). Voor het eerst gepubliceerd als The Street in 1946 was dit het eerste boek van een Afro-Amerikaanse auteur waarvan meer dan een miljoen exemplaren werd verkocht.

De tekst gaat onder de foto verder.

Een geparkeerde auto in Arizona. @ Robert Couse-Baker

Verschrikkelijke verhalen is prachtige literatuur

Aangemoedigd door een lyrisch artikel in de VPRO Gids besloot ik om dit mij onbekende boek, van een schrijfster van wie ik nog nooit had gehoord, te gaan lezen. Ik hield er rekening mee dat ik het verhaal niet zou trekken en het voortijdig zou opgeven, ten gunste van een ontspannende thriller. Zover is het niet gekomen. Want verschrikkelijke verhalen leveren prachtige literatuur op. En hoewel ik geen enkele passage ben tegen gekomen waar ik zelfs maar om moest glimlachen, waren de naargeestige eerste zinnen al genoeg om mij het verhaal in te trekken. En met elk hoofdstuk groeide de overtuiging dat ik iets heel moois aan het lezen was.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

De omslag van de originele uitgave van The Street door Anne Petry.

Waar gaat het over

Lutie Johnson is een jonge, alleenstaande zwarte moeder, die moeilijk verleden met zich meetorst. Ze betrekt met haar zoon Bub een achenebbisj huizenmelkersflatje in Harlem, New York. Meer kan ze zich niet veroorloven, ondanks haar keiharde werken. Voor haar is de Amerikaanse droom vooral een nachtmerrie. Petry beschrijft Luties lotgevallen in enkele honderden pagina's vol racisme, seksisme en discriminatie. Het is zo beeldend, bijtend en levensecht geformuleerd, dat je als lezer af en toe naar adem moet snakken.

Van vlees en bloed

Wat dit boek zo indrukwekkend maakt, is dat de auteur mensen van vlees en bloed schepte. Het liefst zou je Luties huismeester, die er een gewoonte van maakt zijn hond te schoppen, zijn vriendin te vernederen en op een gegeven moment zelfs probeert Lutie te verkrachten, hartgrondig willen haten. Maar ook hij blijkt uiteindelijk slachtoffer van de omstandigheden. Evenals mevrouw Hedges, de doortrapte hoerenmadam die kans ziet om flink te verdienen aan Luties lichaam.

Ik kan het niet genoeg benadrukken: lezen dit boek!

Even lijkt er een betere toekomst voor Lutie in het verschiet te liggen als haar zangtalent door een bandleider wordt ontdekt. Schrijfster Tayari Jones, motor achter de heruitgave van dit boek, omschrijft deze man in haar voorwoord als dermate glibberig ‘dat je desinfecterende handgel nodig hebt tijdens het lezen’. Maar het noodlot blijft Lutie op de hielen zitten en zal haar uiteindelijk onderuit halen. Voor Lutie is het leven niets minder dan continu omhoog klauteren uit een diepe put, waarvan de stenen met olie zijn ingesmeerd.

De tekst gaat onder de foto verder.

@stock

Eerst dit en dan vrolijker

Het lezen van De Straat is geen sinecure, het maakt je verdrietig. Onvoorstelbaar dat er miljoenen Luties waren (en nog steeds zijn!) voor wie een dergelijk uitzichtloos leven alledaagse kost was en is. Niet voor niets sloeg dit boek destijds in als een bom en is een heruitgave in deze tijd van Black Lives Matter niet meer dan logisch. Ik kan het niet genoeg benadrukken: lezen dit boek! En gun jezelf daarna vooral een luchtiger boek met een vrolijker verhaal.

Specificaties

Ann Petry - De Straat
ISBN 9789025473280
Paperback € 17,50
Pagina's 416
Uitgever Atlas Contact

Klik hier om het boek De Straat te bestellen.


30 september 2022

Is de Gouden Strop voor Vogeleiland verdiend of niet?

Door Jeroen Bootsman - Eén ding moet je Marion Pauw nageven. Haar boeken zijn niet direct van het soort die bol staan van spanning, maar haar soepele schrijfstijl trekt je direct het verhaal in en dwingt tot doorlezen. Dat komt vooral door haar originele plots die de gemiddelde Nederlandse thriller - waarin de clichés, stereotypen en voorspelbare plotwendingen over elkaar buitelen - overstijgen. En dat betaalt zich uit. Deze zomer won Pauw met haar intrigerende boek Vogeleiland de Gouden Strop, de prijs voor de beste Nederlandstalige thriller.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Alledaagse situatie

Wat de thriller Vogeleiland dan weer wel gemeen heeft met vele soortgenoten is dat het verhaal begint met een alledaagse situatie. Marianne en Nicole zijn twee puberende zussen die met elkaar omgaan zoals zoveel zussen met elkaar omgaan. Nicole heeft een vrij ingetogen karakter en Marianne daarentegen is nogal een vrijbuiter. Een eigenschap die bepalend zal blijken voor wat haar later zal overkomen.

De tekst gaat onder de foto verder.

Thrillerauteur Marion Pauw. @ Jan Willem kaldenbach - wikiportret.nl

Op stoom

Maar voordat het verhaal echt op stoom komt weet Pauw op speelse wijze al wat elementen van een naderend onheil in te brengen. Dat vader van de meisjes na zijn huwelijk met hun moeder min of meer gebroken heeft met zijn strenggelovige ouders bijvoorbeeld. En dat enige disfunctionaliteit het gezin niet vreemd is. Die alleen maar erger wordt als Marianne spoorloos verdwijnt. De ommekeer die je al voelde aankomen.

En dan gaat Pauw in de derde versnelling. In wisselende vertelperspectieven schetst ze een steeds akeliger wordend verhaal dat vertelt wat Marianne is overkomen en hoe haar zusje en haar ouders volkomen ontwricht raken. Het is ronduit naargeestig te beseffen dat de schrijfster haar fantasie ongetwijfeld ruim baan heeft gegeven, maar evengoed een verhaal heeft weten te bedenken dat onrustbarend genoeg uiterst geloofwaardig is.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Voldongen einde

Tot de laatste vijftig pagina’s. Dan volgen er een aantal ridicule ontwikkelingen die de wetten van de logica tarten. Pauw lijkt hiermee de behoefte aan een voldongen einde te hebben willen bevredigen. Iets wat de veel spannende boeken lijken na te streven. Maar het verhaal had aan kracht gewonnen als Pauw enkele hoofdstukken had geschrapt en een open einde aangedurfd had. In die zin kun je je afvragen of die Gouden Strop wel terecht is toegekend. Maar eerlijk is eerlijk, die prijs verleidde mij wel tot lezen. En ik weet nu al dat ik Pauws volgende boek ook weer zal verslinden.

Specificaties

Marion Pauw - Vogeleiland
ISBN 9789048854943
Paperback € 21,99
Pagina's 272
Uitgever The House of Books

Klik hier om het boek Vogeleiland te bestellen.


25 juli 2022

Zomerlezen: rare en humoristische uitspraken in boekwinkels

Door Caty Kroon - Persoonlijk vind ik niemendalletjes lezen tijdens de zomervakantie vreselijk. Overigens buiten de zomervakantie ook. Kijk, je hoeft niet het strand op met een werk van Dostojevski, maar Instagram-meisje vindt droomprins hoeft van mij nou ook weer niet.

De tekst gaat onder de foto verder.

Jen Campbell @Twitter

Weird Things Customers Say in Bookshops

Iets humoristisch te lezen tijdens de vakantie vind ik dan wel weer leuk en zo af en toe pak ik het boekje Weird Things Customers Say in Bookshops of More Weird Things Customers Say in Bookshops. De Britse auteur Jen Campbell verzamelde pareltjes van rare dingen die mensen zeggen en vragen in een boekwinkel. Campbell kan het weten want voordat ze auteur werd, heeft ze zelf jarenlang in een boekwinkel gewerkt.

Van Weird Things Customers Say in Bookshops is ook een Nederlandse vertaling verschenen. Dat heette het Gekke dingen die klanten in boekwinkels zeggen. Het boekje, dat overigens niet meer leverbaar is, was leuk maar het origineel is toch het meest puur als het om de humor gaat. Humor vertalen is een lastige klus omdat het onderweg veel aan sfeer en puntigheid verliest. Daar kan zelfs de beste vertaler niets aan veranderen. Daarom zou ik adviseren om het boekje in de originele uitvoering te lezen, zelfs al is je Engels een beetje roestig. Het zijn toch maar korte quotes, en onvertaald blijft in het Engels de humor helemaal overeind.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Een paar voorbeelden

CUSTOMER: Do you have Agatha Christie's Death in Denial?
***
CUSTOMER: I'm looking for a book for my son. He's six.
BOOKSELLER: How about this one – it's about-
CUSTOMER: Yeah, whatever, I'll take it.
***
CUSTOMER: This might be a stupid question, but do you sell milk?
***
CUSTOMER: Do you have any books in this shade of green, to match the wrapping paper I've bought?
***
CUSTOMER: Have you read every single book in here?
BOOKSELLER: No, I can't say I have.
CUSTOMER: Well, you're not very good at your job, are you?

Specificaties

Jen Campbell - Weird Things Costomers Say in Bookshops
ISBN 9781780334837
Hardback € 13,95
Pagina's 120
Uitgever Constable & Robinson

en

Jen Campbell - More Weird Things Costomers Say in Bookshops
ISBN 9781472106339
Paperback € 14,95
Pagina's 128
Uitgever Constable & Robinson

Klik hier om het boek Weird Things Costomers Say in Bookshops te bestellen en klik hier om het boek More Weird Things Costomers Say in Bookshops te bestellen.


12 juli 2022

Traditioneel zomerlezen met Linwood Barclay

Door Caty Kroon - Met het boek Ik zal je vinden levert Linwood Barclay een puik spannend boek af. De Detective & Thrillergids van Vrij Nederland gaf het boek de maximale vijf sterren. Begrijpelijk, maar naar mijn mening misschien toch een sterretje teveel. En wel hierom.

De tekst gaat onder de foto verder.

Zomerlezen is lekker verzonnen

Traditioneel zomerlezen bestaat voor mij vrijwel altijd uit fictie. Ik wil onderdompelen in een verhaal dat niet bestaat. Aan het strand of in mijn luie tuinstoel heb ik even geen zin in ervaringsdeskundigen die de Mount Everest hebben beklommen, uit het kalifaat zijn ontsnapt of deelnemer waren aan The Voice of Holland. Nee, geef mij maar een boek over mensen die alleen maar bestaan in het hoofd van de schrijver.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Cover van Ik zal je vinden (l) en Linwood Barclay in 2013. @ Dan Harasymchuk

Over Linwood Barclay

En in het hoofd van Linwood Barclay (1955) gebeurt veel, zo is mijn ervaring. Ik zal je vinden is niet alleen origineel bedacht, het is ook nog eens knap uitgewerkt. Linwood Barclay is een in Amerika geboren Canadees die jarenlang als journalist en columnist bij een Canadese krant heeft gewerkt. Al op jonge leeftijd wilde hij schrijver worden, studeerde literatuurwetenschappen en waagde in 2007 de sprong om fulltime te gaan schrijven. Rond die tijd had hij zijn eerste bestseller op zijn naam staan. No Time for Goodbye verkocht meer dan een miljoen exemplaren. In de jaren ervoor lukte het hem niet om iets uit te geven, niemand wilde zijn boeken verkopen waardoor hij gedwongen was om bij de krant te blijven werken. Maar daar kwam dus verandering in, want inmiddels is Linwood Barclay een gevierd auteur.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

De originele titel van Ik zal je vinden is Find you first.

Over Ik zal je vinden

Ik zal je vinden gaat over een steenrijke vrijgezelle man die de ziekte van Huntington heeft. Hij wil zijn vermogen verdelen onder zijn negen kinderen die via een spermabank zijn verwekt. Zijn pogingen om erachter te komen wie deze kinderen zijn zetten een aantal ingrijpende gebeurtenissen in actie. Dat is in het kort gezegd waar dit spannende boek over gaat. Barclay heeft een heerlijk gemakkelijke schrijfstijl en alle personages gaan voor je leven. Van de serveerster in het cafetaria tot de tiener, haar moeder en zelfs de huurmoordenaar. Daardoor is het ook gemakkelijk om de personages te onthouden, want dat zijn er best wel veel. Mocht je toch moeite hebben met wie wie is, dan helpt de schrijver je daar op subtiele wijze bij. Ook dat is knap gedaan.

Het is lastig om bijvoorbeeld iemand op geloofwaardige wijze te laten verdwijnen

Voor een schrijver van spannende boeken is het moeilijk geworden om de lezer op het puntje van de stoel te krijgen. Met alle moderne technieken is het lastig om bijvoorbeeld iemand op geloofwaardige wijze te laten verdwijnen of een spannende achtervolging te beschrijven. Alleen al de mogelijkheden van een mobiele telefoon maken spannende momenten in een boek al snel lachwekkend. Toch weet Barclay wel raad met de digitale foefjes van het dagelijkse leven. En ik heb ook bewondering voor de ontknoping van Ik zal je vinden. Op ingenieuze wijze komt op het einde alles bij elkaar en dat verveelt geen moment.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

De overeenkomst tussen Agatha Christie en Appie Baantjer is dat ze vrijwel altijd op dezelfde manier de ontknopingen in hun boeken afwikkelen. @WikiCommons

Christie en Baantjer

Ontknopingen in spannende boeken zijn soms ongelooflijk saai. Ik heb nooit begrepen waarom auteurs als Agatha Christie en Appie Baantjer altijd konden wegkomen met hun ontknopingen die steevast volgens hetzelfde patroon verlopen. Bij Christie komen op het einde alle nog levende personages bij elkaar waarna detective Hercule Poirot of Jane Marple in een enorm lange monoloog alle loshangende draadjes van het verhaal afhecht. Is het trouwens niet raar dat de dader ook altijd gehoor geeft aan de uitnodiging om zich te laten aanwijzen als moordenaar? En Baantjer heeft eveneens heel gemakkelijke ontknopingen. Hij zet zijn helden aan de keukentafel en hecht alle loshangende draadjes af door antwoord te geven op vragen die zijn vrouw over de zaak stelt. Jullie nog een borrel?

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Kom op met je 5 sterren

Barclay zet je zo lang als het kan steeds op het verkeerde been waardoor de ontknoping met vaart gaat en verrassend is. Nu zou je denken dat die vijf sterren van Vrij Nederland dus meer dan verdiend zijn. Dat vind ik kielekiele net niet. Bij moderne spannende boeken ligt ongeloofwaardigheid enorm op de loer en ik moet constateren dat ook in dit boek een paar dingen wat ongeloofwaardig zijn. Waarom bijvoorbeeld zou een miljardair bang zijn dat een tienermeisje haar mond voorbijpraat en haar daarom opsluit in een van de luxueuze slaapkamers van zijn miljoenenpand? Hij heeft iedereen al in zijn macht: van de burgemeester tot de commissaris van politie, ministers en allerlei andere hoogwaardigheidsbekleders die naar zijn huis komen voor seksfeestjes. Is er iemand van die lui geïnteresseerd in de beweringen van een tiener? Dat vind ik raar. En ook sommige praktische dingen zoals vol gas geven met een camper en daarmee een bochtige trap af rijden in een woonhuis. Het mag allemaal. Natuurlijk, het is de vrijheid van de schrijver. Maar ongeloofwaardigheid leid mij altijd enorm af. Toch zijn het in dit boek maar een paar van dergelijke dingetjes, dus misschien moet ik niet te kinderachtig doen en gewoon meegaan in de volle vijf sterren van Vrij Nederland. Daar, dan.

Bekijk helemaal onderaan dit artikel het filmpje waar Linwood Barclay vorig jaar een kort interview had over zijn boek in de tv-show Morning Live.

Specificaties

Linwood Barclay - Ik zal je vinden
ISBN 9789022593691
Paperback € 20,99
Pagina's 416
Uitgever Boekerij

Klik hier om het boek Ik zal je vinden te bestellen.


06 juni 2022

Heerlijk dat Teun de afslankdiƫten probeerde

Door Caty Kroon - Als we de tolerantieridders moeten geloven, dan mag het niet uitmaken hoe je eruit ziet. Zwart of wit en alles daartussenin, man of vrouw en alles daartussenin, dun of dik en alles daartussenin. Het is een prachtig ideaalbeeld, maar het klopt helaas niet met de werkelijkheid. Over dat dik en dun schreef Teun van de Keuken een leuk boek.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

@stock

Iets dikker of heel dik

Het mag allemaal niet uitmaken, of je nu iets dikker of heel dik bent. Je mag er zijn. Toch? Als we in zo'n wereld leven, zou het pas echt fijn zijn. Maar wees nou eerlijk, zo steekt de boel niet in elkaar. Het streven is nog steeds een slank lijf. Natuurlijk is het beter voor je gezondheid als de wijzer van de weegschaal niet zo enorm uitslaat. Je gezondheid zou de voornaamste reden moeten zijn om af te vallen. Vaak echter zien mensen slank als ideaalbeeld om naar te kijken. En dus zijn er hele hordes een groot deel van hun leven in de weer om af te vallen. Ik ook.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

@stock

Caty cum laude

Geloof me, ik kan cum laude afstuderen op diëten. De Nederlandse hits en golden oldies op het gebied van afslanken heb ik aan den lijve ondervonden. En allemaal met hetzelfde resultaat, net als de rest van de mensheid die allerlei diëten probeerden. Want wees nou eerlijk: als er één dieet is dat werkt, dan had de uitvinder daarvan toch allang de Nobelprijs gewonnen? Dan hadden alle artsen toch dansend op hun bureau's gestaan? Dan had de wereld er toch in één klap heel anders uitgezien? Dat weet Teun van de Keuken ook. Om erachter te komen wat nou precies de werking is van een aantal populaire diëten, onderging hij ze zelf in samenwerking met de wetenschap. Hij schreef het boek Dit is geen dieetboek. Je kent Teun misschien van tv-programma's als Keuringsdienst van Waarde en De Monitor. Zijn Dit is geen dieetboek is heel toegankelijk en fijn geschreven en bovenal: zo herkenbaar.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Zeven popi diëten

Teun probeerde in anderhalf jaar tijd zeven diëten. Nu is Teun van zichzelf niet dik. Hij is wel in de loop der jaren een kilo of vijf aangekomen en dat wil hij niet verder laten oplopen. Daarom is hij niet zozeer op zoek naar een dieet als wel naar een goede manier van eten die hij de rest van zijn leven eenvoudig kan volhouden.

Hij begint met het eten volgens De Schijf van Vijf van het Voedingscentrum. Aan bod komt verder het Ketodieet, Sportdieet, Vegan dieet, Intermittent Fasting, de Sapkuur en de Weight Watchers. Bij ieder besproken dieet kun je eerst lezen wat de wetenschapper ervan vindt, hoeveel Teun weegt aan het begin en na een maand en ook wordt er regelmatig bloed geprikt. Gaandeweg heeft hij geregeld contact met een diëtiste die hem volgt. Op een hele leuke manier beschrijft hij hoeveel moeite het kost en hoe hij zo'n dieet inpast in het dagelijks leven. Teun is getrouwd en heeft twee kinderen.

Zo herkenbaar

De uitslagen zijn heel herkenbaar. Soms is hij na een maand een paar kilo afgevallen, maar die zitten er binnen de kortste keren ook weer bij. Vooral de sapkuur viel hem zwaar en hij werd ook gewaarschuwd dat het helemaal niet zo jofel is om je lijf stil te leggen en er alleen vocht doorheen te laten lopen. En wie heeft in hemelsnaam de term ontslakken bedacht? Aan het eind van ieder dieet krijg je de eindstand en een paar recepten.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

@stock

Het blijft lastig

Teun vindt helaas geen enkele voedingsmethode die je voor de rest van je leven kunt volhouden. Vooral het uitsluiten van bepaalde voedingsgroepen is lastig zoals geen zetmeel of koolhydraten eten. Je duikt enthousiast op een dieet, roept na drie kilo gewichtsverlies dat het geweldig is maar na een poosje snak je naar een broodje, borrel of bonbon. Evenwichtig omgaan met eten is voor Teun nog de beste remedie. Maar ja, evenwichtigheid is nou precies waar het veel mensen aan ontbreekt.

Specificaties

Teun van de Keuken - Dit is geen dieetboek Je hoeft niet op dieet, dat heeft Teun al gedaan: de populairste diëten ontrafeld
ISBN 9789029092623
Paperback € 22,99
Pagina's 176
Uitgever J.M. Meulenhoff

Klik hier om het boek Dit is geen dieetboek te bestellen.


05 april 2022

Kees Thies presenteert 10 Jaar Thies

Wie AD De Dordtenaar leest kent Kees Thies. Zes dagen per week schrijft hij een column in die krant en dat doet hij inmiddels al tien jaar. Hij beschouwt wat er in Dordrecht gebeurt, in de rest van de Drechtsteden en in en om zijn eigen huis.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

10 Jaar Thies in 250 columns

Een selectie van zijn columns is gebundeld tot het kloeke boek 10 Jaar Thies in 250 columns. Zaterdag vond dan eindelijk de boekpresentatie plaats die even op zich had laten wachten vanwege corona. Plaats van de feestelijkheden was de Trinitatiskapel in de Dordtse Vriesestraat.

De tekst gaat onder de foto verder.

Bart Verkade (r) neemt het eerste exemplaar in ontvangst van 10 Jaar Thies in 250 columns. @ Arco van der Lee

Thies is tijdloos

Zakelijk directeur DPG Media Bart Verkade nam het eerste exemplaar in ontvangst. Ook de beheerder van de Trinitatiskapel Jan Lokhorst kreeg een boek.
Het leuke en ook bijzondere van dit boek is dat de columns zowel tijdloos zijn als actueel. Aan sommige onderwerpen die Kees jaren geleden al aan de kaak stelde, is niets veranderd. Dat zegt eigenlijk wel iets over ons als mens en als samenleving, vind ik. In de met milde humor geschreven columns lees je dus niet alleen over anderen, maar ook over jezelf.

Specificaties

ISBN 9789090354248
Gebonden € 25,00
Pagina's 288
Uitgever Roodenburch

Je kunt 10 Jaar Thies in 250 columns onder andere kopen bij Hallo Dordrecht op de Blekersdijk, bij boekhandel Vos & van der Leer in de Visstraat en op het Van Eesterenplein of klik hier voor bestellen en thuisbezorgen.


01 april 2022

Toen ontdekte ik Jeffrey Archer op mijn boekenplank

Door Caty Kroon - Ik moet bekennen dat ik niet alle boeken heb gelezen die in mijn boekenkast staan. Daar zijn verschillende redenen voor. Soms was het lezen van een eerste hoofdstuk al een eindeloze reis waar geen einde aan leek te komen. Bij een ander boek stonden er op de eerste pagina al zoveel irritante fouten dat ik voortijds afhaakte om mijn bloeddruk onder controle te houden. Ook heb ik enkele boeken als geschenk gekregen die ongelezen op de plank 'Gegeven paard' staan.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

De Week van het Engelse boek

Toen ik in de boekenkast keek of er nog iets stond waar ik alsnog mijn tanden in kon zetten, zag ik een dunne pocket die ik in 2020 als geschenk had gekregen tijdens de Week van het Engelse boek. Ik ben erin begonnen en had het in een paar uur uit. Wat zonde dat het al die tijd ongelezen stond weg te kwijnen op de plank!

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Schrijver en politicus Jeffrey Archer

Four Warned bevat vier korte Engelse verhalen van Jeffrey Archer. Ik kende Archer niet als schrijver, wel als Brits politicus en zelfs dan nog meer van naam. Zijn naam was overigens niet in alle gevallen even zuiver. Jeffrey Archer (1940) triomfeerde tijdens de regeringsperioden van Margaret Thatcher en John Major. Er kleefden zo links en rechts wat schandalen en schandaaltjes aan zijn naam zoals het vermeend verduisteren van grote bedragen die bedoeld waren voor liefdadigheid en het bijna bankroet raken na mislukte speculaties. In 2001 werd Archer tot vier jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens meineed.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Archer als bestseller schrijver

Het neemt allemaal niet weg dat Jeffrey Archer zich heeft ontwikkeld tot een bestsellerschrijver van formaat. Naast romans, detectives en kinderboeken schreef hij ook korte verhalen. En vier daarvan staan dus in het bundeltje Four Warned. Twee van de verhalen zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen, maar alle vier zijn ze heerlijk om te lezen. Archer heeft een prettige schrijfstijl en zijn teksten lees je net zo makkelijk alsof er iemand tegen je praat.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Only Time Will Tell (2011) is het eerste deel uit The Clifton Chronicles en Over My Dead Body is de nieuwste (2021) detective.

De kracht zit in de staaart

De kracht van een kort verhaal zit hem wat mij betreft in de staart. Het slot moet krachtig zijn, liefst met een onverwachte twist en mag nimmer teleurstellen. Aan al die voorwaarden voldoet Jeffrey Archer ruimschoots. Zelfs zozeer, dat ik me nu ga verdiepen in Only time will tell (vertaald als De tijd zal het leren), het eerste deel van een serie romans over opeenvolgende generaties van een familie. How about that!


20 januari 2022

De humor van Queen Elizabeth ll en Prince Philip

Door Caty Kroon - Hebben ze bij het Britse koningshuis eigenlijk wel humor, vraag je je misschien af. Zo op het oog lijkt het alsof het bij 'The Firm' maar een stijf en 'very British' gebeuren is. Dat is ook zo, maar onder dat onbuigbare oppervlak borrelt het van spontane humor. Schrijfster Karen Dolby verzamelde een aantal koninklijke humoristische uitspraken.

Vilein en op het randje

De vorig jaar overleden prins Philip stond bekend om zijn vileine humor en uitspraken die soms echt niet door de beugel konden en op de rand (en erover) van het betamelijke balanceerden. Om veel van zijn uitspraken kun je schaterlachen, maar een aantal doen je ook het hoofd schudden. De humor van koningin Elizabeth ll is een stuk milder, maar zeker zo spitsvondig en vrolijk.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

The Wicked Wit als koninklijk moppenboekje

In de fraai gebonden boekjes, voor iedere royal een, verzamelde de Engelse redacteur en schrijfster Karen Dolby een aantal grappen die zich laten lezen als een soort koninklijk moppenboekje. Pagina na pagina sta je verbaasd over hoe het is om van koninklijke bloede te zijn en je onder de mensen te begeven. Soms gaan er dingen mis, soms zeggen mensen gekke dingen en alles wordt door de koningin op een bewonderenswaardig relaxte manier opgevangen en van reddend commentaar voorzien. Zij verstaat de kunst om mensen in onalledaagse situaties (zoals wanneer zij op bezoek komt) met humor op hun gemak te stellen. Dat doet ze overigens heel wat beter dan haar man deed.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

'Isn't it a lovely day, Sir?'

Prins Philip had bijvoorbeeld niet veel op met Britse artiesten. Zo vertelde iemand tijdens een lunch dat het moeilijk is om een fortuin te vergaren in Groot-Brittannië. Prins Philip zei daarop: 'What about Tom Jones? He's made a million and he's a bloody awful singer.'
En tijdens een bezoek aan Australië vroeg Philip aan een aantal Aboriginals of ze nog steeds met pijl en boog schieten. Maar ik moest wel weer erg lachen om zijn typisch Britse opmerking tijdens een receptie. Een parlementslid begroette de prins met de woorden: 'Isn't it a lovely day, Sir?'
Waarop Philip bromde: 'So far.'

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Koningin Elizabeths humor is soms hilarisch

De humor van Elizabeth is soms hilarisch. Zo was ze eens bij de opening van een tentoonstelling met naaktschilderijen van Lucian Freud. Iemand vroeg aan de koningin: 'Haven't you been painted by Lucian Freud, Ma'am?' De koningin glimlachte en antwoordde: 'Yes, but not like that.'

Ik kan nog pagina's lang doorgaan, maar eigenlijk moet je de boekjes zelf lezen want pas dan weet je dat bij het Britse koninklijk huis niet alles is wat het lijkt.

Specificaties

ISBN 9781782433651
Gebonden € 14,95
Pagina's 160
Uitgever Michael O'Mara Books Ltd

Klik hier om het boek The Wicked Wit of Queen Elizabeth II te bestellen.

Specificaties

ISBN 9781782438823
Gebonden € 14,95
Uitgever Michael O'Mara Books Ltd

Klik hier om het boek The Wicked Wit of Prince Philip te bestellen.


10 januari 2022

Jonathan Coe gebruikt brexit als basis voor zijn roman Klein Engeland. En hoe!

Door Caty Kroon - Heel eerlijk? Ik begreep niet zo heel veel van brexit. De voors, tegens en consequenties als het Verenigd Koninkrijk uit de EU stapt, waren allemaal een beetje mistig voor me. Gelukkig was ik niet de enige, want zelfs veel Britten wisten niet zo goed wat er boven hun hoofd hing bij het uitspreken in een referendum.

Voor mijzelf werd veel over brexit duidelijk gemaakt door de televisieserie Toms Engeland waar presentator, journalist en schrijver Tom Egbers (Studio Sport) door Engeland reist en spreekt met de inwoners. Een geweldige serie die nog te zien is op NPO Start.

Het boek Klein Engeland

Door het boek Klein Engeland vallen de brexit-puzzelstukjes steeds meer op zijn plaats, want hierin kun je lezen wat er in het land gebeurde in de aanloop naar het referendum en de gevolgen van de uitslag. En nee, dat is geen saaie opsomming van feiten. We leven namelijk mee met een aantal personages van verschillende leeftijden waardoor je beter begrijpt waarom de een ‘leaver’ is en de ander ‘remainer’. En als binnen een relatie de ene partner vóór stemt en de ander tegen, dan begrijp je ook waarom zo'n stel op de bank van de relatietherapeut terecht komt. Want je opinie over brexit zegt veel over hoe je in het leven staat.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

O ja, David Cameron was er ook nog

Klein Engeland begint in 2010 en loopt door tot september 2018. Bij veel nieuwsfeiten roep je waarschijnlijk: O ja, die was er ook nog! en O ja, dat is ook nog gebeurd! Denk aan de belofte die David Cameron deed om een referendum te houden en hoe de rol van Boris Johnson steeds prominenter werd. Maar het was ook de periode dat Amy Winehouse stierf en Londen de Olympische Spelen organiseerde. De televisie-uitzending van de opening van de Spelen trok miljoenen kijkers die vrijwel unaniem ontroerd waren door het sublieme uitbeelden van de geschiedenis van het land. Ik geloof niet dat er ooit een mooiere openingsuitzending van de Olympische Spelen is geweest of nog zal komen. Afgezet tegen alle brexit-perikelen kreeg de openingsceremonie een bijzondere lading en Jonathan Coe beschrijft dat op sublieme wijze.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Over Jonathan Coe

Jonathan Coe (1961) werd geboren in Bromgrove, niet ver van Birmingham waar in de omgeving ook Klein Engeland zich afspeelt. Coe studeerde Engelse literatuur en doceerde aan de universiteit waar hij zelf eerder promoveerde.
In de jaren 1980 begon hij met het schrijven van romans waarin humor over de maatschappij een belangrijk onderdeel was. Het bleek een stijl van schrijven die veel Britten enorm waarderen. Ook kun je in zijn boeken zijn liefde voor (rock)muziek tegenkomen.
Een aantal van de personages in Klein Engeland zijn eerder beschreven in zijn boek The Rotters' Club uit 2001 en De gesloten kring uit 2004. The Rotters' Club en zijn boek What a Carve Up! werden door de BBC verfilmd.
De oorspronkelijke titel van Klein Engeland is Middle England, dat werd bekroond met de Costa Novel Award. Inmiddels zijn de meeste van Coe's boeken in het Nederlands vertaald.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Brexit en corona

Middle England verscheen in 2018, dat was vóór de coronatijd. Als lezer kun je echter wel overeenkomsten ontdekken in het gedrag van mensen als je denkt aan brexit en de pandemie. Er zijn bij beide sterke voor- en tegenstanders. Al die mensen leefden met elkaar in één land en van het ene op het andere moment komen ze tegenover elkaar te staan en is het onderlinge vertrouwen weg. Bij beide speelt angst voor het onbekende een grote rol. Alleen al dat gegeven maakt Klein Engeland de moeite waard om te lezen. Maar bovendien: als romanschrijver kun je personages naar je hand zetten. En daarin geeft Jonathan Coe zijn lezers hoop. Gelukkig.

Specificaties

Jonathan Coe - Klein Engeland
ISBN 9789403105017
Paperback € 15,00
Pagina's 496
Uitgever De Bezige Bij

Klik hier om het boek Klein Engeland te bestellen.

 


16 december 2021

Schijn bedriegt bij (verfilmde) boek De boekhandel

Het is geen dikke pil en als je het leest lijkt het alsof het boek even op een 'achternamiddag' geschreven is. Maar schijn bedriegt, want De Boekhandel is een meesterlijk geschreven roman. Penelope Fitzgerald was namelijk sterk in sfeer- en karakterbeschrijvingen.

De tekst gaat onder de foto verder.

Over Penelope Fitzgerald

De Engelse schrijfster Penelope Fitzgerald (1916-2000) schreef The Bookshop al in 1978. Pas in 2015 verscheen het in het Nederlands bij uitgeverij Karmijn. Fitzgerald werd in 2008, twee jaar voordat zij overleed, door The Times uitgeroepen tot een van de beste 50 Britse auteurs van na de Tweede Wereldoorlog. Enkele andere boeken uit haar oeuvre wonnen belangrijke prijzen zoals de Booker Prize voor haar boek Offshore (1979).

Penelope Fitzgerald studeerde in Oxford en werkte tijdens de Tweede Wereldoorlog voor de BBC. Ze trouwde met Desmond Fitzgerald en werd lerares, eveneens in Oxford. Camilla Parker Bowles was onder anderen een leerling van haar.
In 2018 komt The Bookshop uit als bioscoopfilm en sleept een aantal prijzen in de wacht. Bij uitgeverij Karmijn verschijnt een filmeditie van het boek met een acht pagina's tellend kleurenkatern.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Links het boek zoals het in de Nederlandse vertaling verscheen en rechts de filmeditie.

Florence Green van De boekhandel

Hoofpersoon in het boek is Florence Green. Ze sluit een lening af om een boekhandel te beginnen in een Engels kustdorpje waar iedereen elkaar kent en niet iedereen het beste met haar voor heeft. Om als weduwe in de jaren 1960 een eigen winkel te beginnen in een besloten gemeenschap is niet niks. Het begint er al mee dat de verkoper van het woonhuis en de winkel verzwijgt dat er eigenlijk van alles mankeert aan het pand. Ze doet enorm haar best om zich in het conservatieve dorp staande te houden en gelukkig kan ze door de tijd op een paar bijzondere vrienden rekenen.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

The Bookshop werd in 2018 succesvol verfilmd met Emily Mortimer (The Pink Panther, Mary Poppins Returns) als Florence Green en prachtige rollen voor Bill Nighy (Total Recall, Harry Potter) en Patricia Clarkson (The Maze Runner)

Steeds weer subliem

De beschrijvingen van de soms vileine dorpsbewoners zijn geweldig goed. Ook de sfeer in de winkel, in het dorp en hun bewoners weet Fitzgerald treffend neer te zetten. De boekhandel is wat mij betreft een literair hoogstandje dat de tand des tijd goed kan doorstaan. Het is absoluut geen straf om het meerdere keren te lezen want steeds weer weet Penelope Fitzgerald de personages op sublieme wijze tot leven te wekken.

Specificaties

Penelope Fitzgerald - De boekhandel
ISBN 9789492168252
Gebonden € 17,95
Pagina's 144
Uitgever Karmijn

Klik hier om het boek De boekhandel te bestellen.


02 december 2021

Waarom Volkomen onnatuurlijk gedrag toch een topper is

Door Caty Kroon - Heel eerlijk gezegd had ik tot voor kort niet zo veel met Harm Edens. Ik kende hem vooral als presentator van het tv-programma Dit was het nieuws. Daar vind ik hem een aardige jongen omdat hij altijd het podium gunt aan de deelnemende teams. Oplettende kijkers zien dat Edens zelf ook een vaatje vol humor is, maar hij is bescheiden. Nou, verder viel er volgens mij niet veel te vertellen.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Volkomen onnatuurlijk gedrag

Ik schoot overeind toen ik las dat hij idolaat is van Groot-Brittannië (net als ik), Britse humor (net als ik) en kind was in de jaren 60 (net als ik). Dus jas aan en hup naar de boekhandel waar ik aangenaam verrast was door het kloeke formaat van het boek Volkomen onnatuurlijk gedrag en de oh so fine English omslag uitgevoerd in een Tweed patroon. Very stylish.

Harm Edens greep de intelligente lockdown van vorig jaar aan om het boek Volkomen onnatuurlijk gedrag te schrijven. De verplichte pas op de plaats en het overlijden van zijn vader brachten hem tot nadenken en uiteindelijk ook tot schrijven. Gelukkig maar, want wat is dit een fijn boek geworden!

Hij neemt de lezer mee terug naar zijn jeugd en combineert die herinneringen met zijn latere reizen naar Engeland

Edens is een geweldige verteller. Hij neemt de lezer mee terug naar zijn jeugd en combineert die herinneringen met zijn latere reizen naar Engeland. Zijn Britse avonturen zijn een bundeling van prachtige ontmoetingen met humorvolle en vaak bijzondere Britten, gecombineerd met schitterende beschrijvingen van het land en de mooie (soms ook rare) hotels, B&B's en landgoederen waar Edens overnachtte. Het boek kan daardoor evengoed dienen als reisgids.

De tekst gaat onder de foto verder.

Harm Edens. @ Televisier

Opgroeien in beklemmende atmosfeer

De heerlijke beschrijvingen van zijn verblijf in Engeland worden afgewisseld met verhalen over zijn jeugd. Harm Edens werd in 1961 geboren in Enschede en groeide op in een beklemmende en bekrompen atmosfeer. Zijn ouders misten het vermogen te laten zien dat ze van hun kinderen hielden. Alles werd al snel gek of buitenissig gevonden. Vooral zo kleurloos mogelijk door de leven gaan, dat leek het motto van zijn moeder en vooral zijn vader.

Angst voor het leven, angst om je kop boven het maaiveld uit te steken. Het maakte Harm mentaal gewond, want diep van binnen was hij een levenslustig kind dat wilde springen en dansen en lachen. Dat was echter in huize Edens uit den boze, wat moesten de buren wel niet denken?

De tekst gaat onder de foto verder.

Harm Edens bij Dit was het nieuws, geflankeerd door Jan Jaap van der Wal en Peter Pannekoek. @ Televisier

Doorspekt met humor

Die beklemming zorgde ook dat Harm er enorm tegenop zag zijn ouders te vertellen dat hij homo was. Uiteindelijk reageerden ze daar net zo lauw op als op alle andere dingen die zich in zijn leven afspeelden. De vriend van Harm werd in het gezin op dezelfde manier getolereerd als Harm zelf. Wie denkt dat de jeugdbeschrijvingen in het boek somber en saai zijn, heeft het mis. Ook hier zijn de teksten doorspekt met humor en ziet hij kans de tijdgeest van de jaren zestig heel goed te kunnen vangen.

Volkomen onnatuurlijk gedrag is van een ontroerende eerlijkheid en kwetsbaarheid. Zelfs ziet hij kans zich vergevingsgezind op te stellen naar de wereldvreemde mensen die zijn vader en moeder waren. Dat maakt Harm Edens een groots mens.

Specificaties

Harm Edens – Volkomen onnatuurlijk gedrag
ISBN 9789000376568
Gebonden € 21,99
Pagina's 312
Uitgever Spectrum

Klik hier om het boek Volkomen onnatuurlijk gedrag te bestellen.


28 november 2021

Een film met Sophia is niet moeilijk om te vergeten

Herman Koch vind ik een groot schrijver. Ik hou van zijn stijl en de sfeer die hij schept in zijn boeken. Het schrijven vanuit één personage is moeilijk en ik bewonder hoe die kunst hem ogenschijnlijk gemakkelijk afgaat. Toen mijn boekhandel meldde dat Een film met Sophia zou verschijnen, reserveerde ik direct een exemplaar. Inmiddels heb ik het uit. Gelukkig.

De tekst gaat onder de foto verder.

Herman Koch. @ WikiCommons

Koch is meester in vileine personages

Een vilein personage neerzetten is een van de sterke punten van Herman Koch. Het is een schok van herkenning als Koch je meeneemt in de gedachtegang van Stanley Forbes, hoofdpersoon in Een film met Sophia. Want zijn we, althans op zijn minst in ons hoofd, niet allemaal vilein over andere mensen? Keuren we niet allemaal meer af dan goed, schieten afgunstige gedachten niet bij iedereen als zenuwachtige muggen door ons hoofd en zeggen we niet vaak iets anders dan we vinden? Met uiterste precisie schetst Koch dus eigenlijk een beeld van onszelf, en ik vermoed ook dat van hemzelf.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Personages kunnen ook anders heten

Hoofdpersoon is filmregisseur Stanley Forbes, die je met niet al te veel verbeeldingsvermogen ook Paul Verhoeven kunt noemen. In het boek komen meer personages voor die je de naam kunt geven van een bestaand iemand. Forbes biedt Sophia, de zestienjarige dochter van een bevriend echtpaar, de hoofdrol aan in een van zijn films. Sophia heeft nog nooit geacteerd en de uitnodiging is in een impuls gedaan, want de regisseur heeft zelfs geen film voorhanden waar zij in zou kunnen spelen.
Forbes is een oudere man en het blijft een beetje in het midden of het boek afstevent op een MeToo-affaire met dit jonge meisje. Als om niet bijster sterke redenen Forbes een oudere acteur de rol geeft van tegenspeler van Sophia, begint er een soort strijd van twee tikje scabreuze kerels die knokken om de gunst van een meisje. De strijd komt nergens tot een climax. Sophia is een vaag uitgewerkt stereotype meisje, dus we sjokken met een chagrijnige Stanley Forbes naar het laatste hoofdstuk. En dat blijkt een lange weg te zijn.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Waarom toch Een film met Sophia lezen

Ik had het boek verder ongelezen weg kunnen leggen, ware het niet dat ik almaar bleef hopen op een soort apotheose die het voortkabbelende gemopper van Stanley Forbes zou verklaren. Die bleef om onbegrijpelijke redenen uit. In plaats daarvan krijgen we sommige scènes in andere bewoordingen dubbel voorgeschoteld. Waarom?

Goed, het zal duidelijk zijn dat ik dit boek niet van hetzelfde kaliber vind als bijvoorbeeld Geachte heer M. Een film met Sophia is een boek dat ik makkelijk kan vergeten. Toch kijk ik uit naar een nieuwe Koch, want zelfs de beste schrijver kan een offday hebben.

Specificaties

Herman Koch – Een film met Sophia
ISBN 9789026353048
Paperback € 22,99
Pagina's 304
Uitgever Ambo Anthos

Klik hier om Een film met Sophia te bestellen.


21 november 2021

Alles van Annie M.G. Schmidt blijft altijd actueel

Het meeste dat aan het brein van Annie M.G. Schmidt is ontsproten gaat de tijdloosheid voorbij en blijft altijd actueel. Ook na het lezen van het boek De tijd van elfjes is voorbij door Joke Linders (1943), blijf ik in verwondering achter. Wat een bijzondere vrouw was Annie M.G. Schmidt. Nee, wat een bijzondere vrouw ís Annie M.G. Schmidt.

De tekst gaat onder de foto verder.

Annie M.G. Schmidt in 1985. @ Rob Bogaerts en een foto uit 1967 tijdens de uitreiking van de Gouden Harp in het Carlton Hotel met Harry Bannink (l) en Joop de Leur. @ Jac. de Nijs

Annie M.G. is allesbehalve heilig, maar toch

Begrijp me goed, ik wil Annie M.G. Schmidt niet laten heilig verklaren. Ze zal heus haar minpunten, nukken, buien en andere stemmingen hebben gehad en dat moet ook, ze was immers mens. Maar dan toch, wát voor een mens. Zelfs voorbij haar dood inspireert ze nog, laat ze mensen lachen, nadenken en relativeren. En dat is zelfs bij leven maar weinigen gegeven.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Omslagafbeelding met op de achtergrond in zwart een detail uit een tekening van Fiep Westendorp.

De tijd van elfjes is voorbij

Ik las De tijd van elfjes is voorbij in een ruk uit en opnieuw stond ik versteld. De levendige geest van Annie in zowel citaten, gedachtesprongen als in de omgang met anderen is een feest om te lezen. Niet iedereen was enorm begaan met Annie, haar vrije geest heeft veel ruimte nodig. Zowel haar man als de rest van haar omgeving heeft het daar vaak moeilijk mee. Het graven in het leven van Annie bracht voor mij nieuwe tekstpareltjes naar boven en blijven de bekende teksten altijd fijn om opnieuw te lezen.

De tekst gaat onder de foto verder.

Joke Linders @ uitgeverij Meulenhoff

Over de auteur Joke Linders

Annie is geen onbekend voor auteur Joke Linders. Ze studeerde Nederlands en Literatuurwetenschap en promoveerde in 1999 met Doe nooit wat je moeder zegt op het werk van Annie M.G. Schmidt. Tijdens haar carrière deed ze ook onderzoek naar onder andere de versjes van Annie. De titel van het boekje is een lievelingsvers van Joke Linders. Ze analyseert in soepel taalgebruik een deel van het werk van Annie. Behalve een aantal versjes kun je ook niet eerder gepubliceerde dagboeknotities lezen uit de eerste dagen van de Tweede Wereldoorlog. We leven niet alleen mee tijdens de oorlogsdagen, maar ook de jaren erna en hoe zij de wereld beziet en zelf in het leven staat.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Kleine minpuntjes zijn geen grote onvolkomenheden

Haar kijk op het leven, haar sterke geest, haar onovertroffen humor, haar grote woordenschat en hoe ze die gebruikt. Ik heb me er opnieuw aan gelaafd. Is het een uitgave dat grote prijzen moet ontvangen? Nou nee, dat nou ook weer niet. Er vallen een paar kleine minpuntjes op. Het belangrijkste, althans voor mij, is dat ik ontdekte dat Joke Linders zichzelf op een bepaald moment in de tekst schrijft. Dat is not done, althans niet in de schrijfvorm waar zij voor heeft gekozen. Als ze dat had gewild dan had ze het boekje op een andere manier moeten samenstellen. En een ander minpuntje is dat Linders bij sommige teksten een conclusie trekt die meer een mening is. Ook dat is journalistiek niet echt sterk. Het aardige is wel dat je meteen ook meekrijgt hoe Linders sommige teksten van Annie leest.

Nu ik dit opschrijf lijkt het zware kritiek op de schrijfstijl van Linders. Zo ernstig is het niet. Ik schreef ook over klein minpuntjes, wat niet hetzelfde is als grote onvolkomenheden. De tijd van elfjes is voorbij is een prachtige en waardevolle aanvulling over het leven van Annie M.G. Schmidt. Ik ben blij dat Joke Linders er zorgvuldig onderzoek naar heeft gedaan.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Mijn vader zei, mijn vader zei:
De tijd van elfjes is voorbij.
Ze dartelen niet meer, net als toen,
tussen de bloemetjes van ’t plantsoen.
Ze spelen niet meer in het perk
tussen de rozen, bij de kerk,
onder de wilgen van de wei.
De tijd van elfjes is voorbij

Specificaties

Joke Linders – De tijd van elfjes is voorbij
ISBN 9789082947083
Paperback € 16,95
Pagina's 110
Uitgever Schaep14

Klik hier om De tijd van elfjes is voorbij te bestellen.


07 november 2021

Waarom De stotteraar van Charles Lewinsky niet mag stoppen

Van de 56 beste boeken van 2020 vond De Volkskrant dat het boek De stotteraar van Charles Lewinksy op plaats nummer 9 moest staan. Dat zegt wel iets, namelijk dit.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

De stotteraar is geestig en scherp

Soms zijn er boeken waar je naar het einde toe wat langzamer gaat lezen omdat je niet wilt dat het stopt. Charles Lewinsky heeft dat effect op mij. Niet bij ieder boek van hem, maar bij Het lot van de familie Meijer (2006) had ik het en bij De stotteraar (2020) overkwam het me opnieuw.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

De vertaling van Het lot van de familie Meijer verscheen in 2007 en betekende de grote doorbraak van Charles Lewinsky in Nederland.

Het gebeurt me niet zo vaak dat romans verrassen, geestig zijn en zo scherp dat je je geest eraan kunt slijpen. Het lukt Charles Lewinsky met De stotteraar, een boek waar je een poosje verblijft in de intelligente hersenpan van gedetineerde Johannes Hosea Stärckle.

De tekst gaat onder de foto verder.

Charles Lewinsky, gefotografeerd in 2016 tijdens de Frankfurter Buchmesse. @ Martin Lindner

Over Charles Lewinsky

Schrijver van De stotteraar is Charles Lewinsky (1946), die in Zürich is geboren en niet alleen in Zwitserland enorm populair is. Dat komt omdat zijn vakmanschap heel breed is. Behalve romans schrijft hij ook toneelstukken, hoorspelen, liedteksten en televisieseries. Lewinsky is een geboren verteller en iemand met enorm veel mensenkennis. Die combinatie is zijn grote kracht als schrijver.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Over De stotteraar

We maken kennis met Johannes Hosea Stärckle die in de gevangenis zit. Johannes stottert zo erg dat hij al van kindsbeen af allerlei foefjes heeft bedacht om niet te hoeven praten en toch zijn zin te krijgen. Hij kan onder meer heel goed schrijven. Op school maakte hij al huiswerk voor andere kinderen in zijn klas, schreef hij excuusbriefjes naar de onderwijzer en nog veel meer teksten, voornamelijk in ruil om niet gepest te worden. Om te kunnen schijven uit naam van iemand anders is veel mensenkennis vereist. Johannes kan zich heel goed verplaatsen in een ander en zijn brieven en briefjes zijn dan ook helemaal in stijl van de afzender, inclusief de grapjes en foutjes waar zijn opdrachtgevers om bekend staan.

Stärckle gaat het verkeerde pad op. Met zo'n grote dosis mensenkennis en prima schriftelijke uitdrukkingsvaardigheid blijkt het gemakkelijk om mensen op te lichten. Dat brengt hem op de duur in de gevangenis waar hij in contact komt met de gevangenispastor die niet vaak dergelijke slimme gedetineerden meemaakt. Bovendien komt Stärckle uit een streng christelijke familie, dus de pastor is gefascineerd.

Je blijft pagina na pagina aan het boek gelijmd

We lezen mee met de brieven die Johannes Hosea Stärckle aan de pastor schrijft. Die zorgt ervoor dat de gedetineerde een baantje krijgt in de gevangenisbibliotheek, waar hij te maken krijgt met de écht zware jongens. Ook lezen we dan hoe hij zijn enorme talent inzet om zich te handhaven in precaire situaties. Het is allemaal fabelachtig bedacht door Charles Lewinsky en je blijft pagina na pagina aan het boek gelijmd.

Beetje bij beetje ontdek je hoe het komt dat Johannes op het verkeerde pad is gekomen. Hij heeft een vreselijke jeugd gehad die hij tamelijk lichtvoetig beschrijft, wat het daardoor extra schrijnend maakt om te lezen. Zijn oplichtingspraktijken zijn meesterlijk en het is hilarisch om te lezen in wat voor bochten hij zich moest wringen om niet ontmaskerd te worden. De stotteraar leest als een Zwitserse trein met dito precisie.

Specificaties

Charles Lewinsky – De stotteraar
ISBN 9789493169067
Paperback € 24,99
Uitgever Meridiaan Uitgevers

Klik hier om het boek De stotteraar te bestellen.


24 oktober 2021

Hedy d'Ancona over 'hulpeloze treurigheid van ouderen' in een heerlijk boekje

Oudere mensen met respect behandelen? Medelijden hebben met ouderen? Kom op zeg. Hedy d'Ancona rekent af met iedereen die ouderen 'kwetsbaar' vindt. Ze heeft ook van alles te melden over de stereotypering van hulpeloze treurigheid van ouderen. Haar boek Vrolijk verval is een must voor alle leeftijden.

De tekst gaat onder de foto verder.

Overname van de ministeries in 1981. Minister Joop den Uyl en staatssecretaris Hedy D'Ancona bij het bord van het ministerie van sociale zaken en werkgelegenheid. @ Rob Bogaerts

d'Ancona heeft niets aan scherpte ingeleverd

Hedy d'Ancona (1937) heeft vanaf de jaren 1970 een belangrijke rol gespeeld in de politiek. De PvdA-er was onder meer staatssecretaris van Emancipatie, minister van Volksgezondheid, Welzijn en Cultuur en Eerste Kamerlid. Ook zat ze jarenlang in het Europees Parlement. Ze is een groot feministe en heeft op tot op de dag van vandaag, met haar 83 jaar, nog absoluut niets aan strijdbaarheid en scherpte ingeleverd. Dat bewijst Vrolijk verval dat in juli van dit jaar verscheen en de top 10 in stoof van De Bestseller 60.

De Van Praagprijs 2021 is voor Hedy d'Ancona

Het Humanistisch Verbond reikte vorige maand de Van Praagprijs 2021 uit aan d'Ancona. Ze ontvangt de oeuvreprijs voor haar 'compromisloze hang naar menselijke waardigheid en tomeloze nieuwsgierigheid'. Ze zegt er zelf over: 'Geprezen te worden voor je pogingen om onze samenleving aardiger en rechtvaardiger te maken, is bijzonder. Bovenal omdat ik die eervolle onderscheiding niet alleen ontvang om wie ik was maar om wie ik nog steeds ben: een activiste'.

Vrolijk Verval zit vol humor en wat ironie

Haar activisme spat nog steeds van de pagina's af. Niet dwingend of vervelend, maar met humor en wat ironie. Altijd een heerlijke mix. De lezer krijgt van alles voorgeschoteld over ouder worden. Van lichaamsdelen die niet zo goed meer willen en 'velseks' tot de goedbedoelde (of toch niet) uitsluiting van ouderen in het dagelijks leven. d'Ancona moet niets hebben van de manier waarop de Jan Slagters en Henk Krollen van deze wereld tegen ouderen aan kijken: als speciale groep waar je liefdevol begrip en respect voor moet hebben. Onzin, vindt ze. Je bereikt er het tegenovergestelde mee, namelijk dat je mensen uitsluit in het meedoen in de maatschappij.

De tekst gaat onder de foto verder.

Hedy d'Ancona. @ Singel Uitgeverijen

Mag het ietsje dikker zijn?

Haar boek met de verfrissende en scherpe kijk op het ouder worden had voor mij best dikker mogen zijn en dat is dan ook mijn enige puntje van teleurstelling. Vrolijk verval telt 112 pagina's die ook nog eens rijk geïllustreerd zijn. Prachtige tekeningen waar niets op aan te merken valt, maar het trekt de verhouding tekst en afbeeldingen wel een beetje scheef. Ik had het gevoel dat de tekeningen een beetje ten koste gaan van de tekst en had het dus juist fijn gevonden als er een dubbele hoeveelheid tekst was geweest. Maar laat ik toch vooral blij zijn met dit cadeautje.

Specificaties

Hedy d'Ancona – Vrolijk verval
ISBN 9789038810638
Gebonden € 12,50
Uitgever Nijgh & Van Ditmar
112 pagina's

Klik hier om het boek Vrolijk verval te bestellen.


17 oktober 2021

Waarom literaire thrillers qua beloofde spanning nogal eens ontsporen

Door Jeroen Bootsman - Uitgevers doen er alles aan om hun boeken te verkopen: ronkende oneliners uit kranten, aanbevelingen door beroemde auteurs en natuurlijk een pakkende coverfoto. Het moet de klant tot een aankoop verleiden. Als lezer heb je al snel het gevoel dat je jezelf leesgenot ontzegt door het boek te laten liggen met de omslag 'Voor de liefhebbers van De verborgen geschiedenis' of 'Voor de lezers van Val McDermid'. Aan superlatieven geen gebrek, maar de realiteit blijkt nogal eens weerbarstiger. Ik koop graag boeken, maar na het aanschaffen van thrillers merk ik tijdens het lezen dat die hooggespannen verwachtingen op de omslag soms niet helemaal of helemaal niet kloppen.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Neem nou Ons huis

Het boek Ons huis van Louise Candlish is zo'n gevalletje van net wel net niet. Volgens The Guardian een 'Meesterlijk bedachte, verslavende pageturner', zo staat op de achterflap. Maar het verhaal is zoals bij talloze andere thrillers; heb je het boek uit dan zinkt het snel weg in je bewustzijn, om na soms al een paar dagen volledig kopje onder te gaan. Toegegeven, dat kan komen omdat je al weer aan het volgende inwisselbare boek bent begonnen. Maar waarschijnlijker is het dat je je als lezer niet echt kan identificeren met de personages in het boek en/of dat het verhaal plottechnisch soms erg onwaarschijnlijk wordt.

Opvallend is dat dit soort boeken vaak sterk uiteenlopende beoordelingen krijgen. Lezers zijn of razend enthousiast, of ze vinden het dodelijk saai. Agatha Christie schreef in haar autobiografie dat zij bij het schrijven van haar debuutroman de fout maakte die praktisch iedere beginnende detectiveschrijver maakt, namelijk te veel intrige in één verhaal stoppen. Veel van de hedendaagse thrillerauteurs kampen inderdaad met dit euvel. Eigenlijk zou een goede redacteur dit moeten bewaken, maar die zijn misschien wel druk met de vraag hoe de boeken zo luidruchtig mogelijk gehypet kunnen worden.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Of Het meisje in de trein

Het meisje in de trein van Paula Hawkins, dan. Het is een intrigerend verhaal over een forenzende vrouw, die onraad ruikt als ze vanuit de trein vreemde dingen meent op te merken bij een huis waar ze langs reist. Het boek wordt bejubeld met: 'Wat een personages, wat een setting, wat een boek! Het is Alfred Hitchcock voor een nieuwe generatie', schrijft auteur Terry Hayes (Ik ben pelgrim). En als de VN Detective & Thrillergids het ook nog eens uitroept tot Thriller van het Jaar, ben je om. Wereldwijd werden er 23 miljoen exemplaren verkocht, waarvan 600.000 in Nederland. Ik vind dat ook dit boek te veel intrige heeft met een te overladen plot, wat de vaart uit het verhaal haalt.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Wie is Suzanne Vermeer

Dames lijken in het thrillergenre aan de macht. Een man die een manuscript aanbiedt, lijkt minder kans te maken. Maar daar weet de moderne uitgeverij wel wat op! Achter de eerste boeken van Suzanne Vermeer ging een man (Paul Goeken) schuil. Grote handicap van dergelijke concepten is dat de houdbaarheid beperkt is. Dus is de volgende stap de genderneutrale auteur als nieuwe literaire sensatie. Zolang ik als lezer gegrepen wordt door een boek, zal het me een zorg zijn of het geschreven is door een menselijke entiteit of een computer, als ik maar geboeid word. Dat mag je immers verwachten als op de achterflap een veelbelovende plot wordt samengevat?

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Voldoende, maar een krappe

Zoals gezegd wordt ook bij Ons huis de lat hoog gelegd. Het boek gaat over een vrouw die nietsvermoedend thuiskomt en ontdekt dat zowel haar echtgenoot als de volledige inboedel spoorloos verdwenen zijn. En dan is er ook nog een stel dat spullen uit een verhuiswagen naar binnen sjouwt en doodleuk beweert dat zij het huis hebben gekocht. Het is een origineel gegeven dat in het boek bij vlagen spannend, maar ook behoorlijk langdradig wordt uitgewerkt. Door het adembenemende slot krijgt het van mij een voldoende, maar wel een krappe. Uiteindelijk blijkt de belofte ingelost. Uiterst gedoseerd, dat wel.


03 oktober 2021

Van talkshowdiva tot talentvol auteur: lang leve Sonja!

Toen het tv-programma De Vooravond nog bestond deed Fidan Ekiz een oproep aan Sonja Barend om weer iets op televisie te gaan doen. Ook Giovanca Ostiana liet in Op1 een proefballonnetje op bij de koningin van de talkshow. Sonja reageerde nuchter met de woorden: 'Jullie doen het nu toch?' Het sneuvelen van De Vooravond zou nog draaglijk zijn geweest als we in plaats van Khalid & Sophie van tijd tot tijd weer eens van Sonja hadden kunnen genieten. Het zou moeten kunnen, want wie geboren is op 29 februari is slechts één keer in de vier jaar jarig, dus is Sonja nu 20 lentes jong.

De appel in het paradijs

Dromen zijn bedrog, want de inmiddels 81-jarige televisiediva geniet van een rustig leven waarin ze nog wel televisie kijkt, maar er niet meer naar verlangt het zelf nog te maken. In haar boek De appel in het paradijs, schrijft zij: 'Oud worden en oud zijn, ik geniet er van. Geen seconde spijt dat ik afscheid nam van wat mij op de liefde na het liefste was: het dagelijkse werk. De steiger onder mijn bestaan, waar ik veertig jaar van kon genieten.'

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Sonja Barend zwijgt nog lang niet

Barend schreef op verzoek van haar uitgever De Bezige Bij over haar wederwaardigheden tijdens de lockdown. De dwingende vragenstelster in haar zwijgt nog lang niet. Zij bekent: 'Maar toch, soms jeuken mijn handen om het tv-toestel in te duiken en die ene vraag te stellen die mij dwars zit. Je werkelijk bemoeien met wat er om je heen gebeurt. Dat is wat ik het meeste mis.' Dat neemt niet weg dat zij nog steeds ingrijpt in situaties die haar niet bevallen, zij het nu op een andere wijze. Demonstratief corrigeert zij de melding 'Stopverbod aan beide zijde' op een verkeersbord door met een dikke viltstift een n achter zijde te schrijven. Een ritueel dat ze regelmatig herhaalt omdat de regen haar correctie net zo makkelijk weer uitwist.

Sonja is een vakvrouw pur sang, die aanvankelijk weinig serieus werd genomen. Ze groeide echter uit tot een begrip, vooral ook omdat zij de controverse niet schuwde. Kijkcijfers van vijf miljoen waren geen uitzondering. Toch liet zij zich over het begin van haar loopbaan bescheiden uit over haar succes. 'We hadden tijdens de uitzending de lucht even laten trillen en dat was dat', heeft ze wel eens gezegd. Dat kunstje hield ze moeiteloos veertig jaar vol; schijnbaar moeiteloos schakelend en gezegend met het vermogen de camera te bespelen. Een tip voor wie dat (nog) eens wil zien: op NPO Start en YouTube is veel materiaal te vinden.

De tekst gaat onder de foto verder.

Sonja Barend in 1983 en 1968. @ WikiCommons

Zegeningen tellen tijdens de lockdown

Sonja, die in haar in 2017 verschenen memoires Je ziet mij nooit meer terug op ontroerende wijze het afscheid van haar in Auschwitz vermoorde vader beschreef, telt haar zegeningen in lockdown. 'Het is aangenaam in onze ruime cellen, smaakvol, warm, vol boeken, kunst aan de muur, en laptop, radio, televisie, iPad en telefoon binnen handbereik. Precies waar ik naar verlangde toen ik ophield met werken: tijd om in te vullen met de wensen van dat moment.' Begrip voor klagers die door de lockdown een comfortabel leventje gedwarsboomd zien, kan ze nauwelijks opbrengen. Verwende nesten, denkt ze bij zichzelf en mijmert over haar jonge jaren waarin begrippen als burn-out nog niet bestonden en klagers nergens een gewillig oor vonden. 'Mij zul je nooit horen zeggen dat vroeger alles beter was, maar we zeurden wel een stuk minder.'

De tekst gaat onder de foto verder.

Dag talkshowhost, hallo auteur

In een kleine zeventig pagina's ( 'Een klein boekje moest het worden' ) bewijst Sonja ook schrijvend soepel te kunnen schakelen. Flarden poëtisch proza over haar leven in Frankrijk wisselen zich af met bespiegelingen over hoe zij nu in het leven staat, het ouder worden en waar we naar toe gaan met z'n allen. Sonja's stem op televisie mag dan bijna verstomd zijn, maar is absoluut niet gedateerd. Ze heeft zichzelf opnieuw weten uit te vinden en is geëvolueerd van beeldbepalende talkshowhost tot veelbelovend auteur.

Specificaties

Sonja Barend - De appel in het paradijs
ISBN 9789403194509
Gebonden € 12,99
Uitgever Bezige Bij
96 pagina's

Klik hier om het boek te bestellen.


24 september 2021

De Olijke Tweeling al meer dan zestig jaar onweerstaanbaar

Door Jeroen Bootsman - 3,5 miljoen verkochte boeken en maar liefst 32 herdrukken van het eerste deel van de reeks. De Olijke Tweeling mag met recht één van de succesvolste boekenseries voor de jeugd in het Nederlandse taalgebied genoemd worden. Schrijfster Arja Peters (pseudoniem van Chinny van Erven) liet het eerste deel in 1958 het levenslicht zien en er zouden er nog 25 volgen. Daarmee bewees Peters zich als een Nederlands equivalent van de Engelse veelschrijfster Enid Blyton.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Arja Peters en de Olijke Tweeling

De naam van Arja Peters (1925-1996) wordt altijd geassocieerd met De Olijke Tweeling, maar ze heeft een veel omvangrijker oeuvre op haar naam staan. Zoals haar debuut Herthe, dat ze op twintigjarige leeftijd op een geleende typemachine schreef. Haar uitgever adviseerde haar om boeken voor wat oudere meisjes te schrijven. Het resultaat was onder meer de vijfdelige Vickey-serie, bestemd voor meisjes van tien tot veertien jaar. Maar het was De Olijke Tweeling die haar onsterfelijk maakte.

Arja Peters overleed in 1996, maar De Olijke Tweeling is nog steeds springlevend. Er verschijnen regelmatig nieuwe boeken, geschreven door Marion van de Coolwijk. De oorspronkelijke reeks van 26 delen is inmiddels verrijkt met acht nieuwe verhalen. Aan die aanwas komt wat de uitgeverij betreft nooit een einde, dus het zal voor de medewerkers van uitgeverij De Eekhoorn wellicht een aardige oudedagsvoorziening inhouden. De oorspronkelijke boeken van Arja Peters zijn inmiddels allemaal in een hedendaagse hertaling verschenen. Lezers die de wat ouderwets aandoende, maar charmant aandoende versies van weleer kennen, zullen hier toch de voorkeur aan geven.

Marion van de Coolwijk en de Olijke Tweeling

Alle belangrijke (bijrol)spelers figureren nog steeds, zoals oom Niek en oom Bob en tante Suus en tante Kitty, hond Spikkel en poes Bengeltje en meester De Lange. Ook klasgenoten zoals de verwende, op een kasteel wonende, Jolanda en boerendochter Gerrie (oorspronkelijk getooid met de wat vooroordeelbevestigend klinkende naam Gertie) doen nog steeds mee. Toch zal bij de oudere generatie het jeugdsentiment beklijven van een tijdperk waarin nog sprake was van een bevelshuishouding.

De Olijke Tweeling Gaat Verhuizen

Neem nou bijvoorbeeld vader John Bongers, die in De Olijke Tweeling Gaat Verhuizen tegen een tegen de voorgenomen verhuizing van Driehuizen naar Hoefsloot protesterende Ellis en Thelma bruusk opmerkt dat hij de baas is in huis en bepaalt wat er gebeurt, versus de tegenwoordig waarschijnlijk voor een watje doorgaande stiefmoeder Betty, die maar niet echt boos kan worden op haar 'meiskes', hoe stom en dom en hardleers ze zich vaak ook gedragen. De hertaalde verhalen ademen nu meer de sfeer van een onderhandelingshuishouding, op de (omslag)illustraties ogen Ellis en Thelma als pubermeisjes van nu, die niet ver meer van hun eerste Breezertje verwijderd zijn. Toch wordt het gebruik van computers en mobiele telefoons in de serie zorgvuldig vermeden.

Evengoed heeft De Olijke Tweeling een tijdloos karakter; de gebeurtenissen zijn nauwelijks aan een tijdvak op te hangen. Ellis en Thelma en hun jongere tweelingbroertjes Lex en Leo (door hun zussen Loe-Loe gedoopt) willen maar niet ouder worden en hun belevenissen worden al generaties lang gelezen door oma's, moeders, dochters en kleindochters.

Het verraadt een puberale ontwikkeling van meisje naar vrouw

Toch valt er in de nieuwste delen een lichte karakterontwikkeling te bespeuren. Het ondoordacht en onvoorzichtig handelen, wat de tweeling vaak in zeven sloten tegelijk doet belanden en waaraan Arja Peters haar verhalen voornamelijk ophing, maakt toch subtiel plaats voor iets meer bedachtzaamheid. Het verraadt een puberale ontwikkeling van meisje naar vrouw en niet voor niets wordt de tweeling na 48 jaar voor de allereerste keer verliefd.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Onweerstaanbare lectuur

De Olijke Tweeling is geen jeugdliteratuur, maar is zoals zoveel lectuur onweerstaanbaar leuk om te lezen. Hoewel ik niet tot de geslachtelijke doelgroep hoor, verslond ik ze als kind en was stinkend jaloers op menig klasgenote, die de reeks compleet in de boekenkast had staan. Inmiddels zijn we bijna drie decennia verder is daar nog geen verandering in gekomen. Tot ergernis en afschuw van mijn moeder investeerde ik ooit een gulden bij de bibliotheek in Hendrik-Ido-Ambacht, toen nog gevestigd aan de P.C. Hooftsingel, om het allereerste deel - het enige dat ik nog niet gelezen had en continu was uitgeleend - te reserveren. Volgens mijn moeder veel te veel geld voor zo'n flutboek. Maar toen de verlossende mededeling van de bibliothecaresse kwam, was ik zielsgelukkig. Niet voor niets heb ik de avonturen van de 'meiskes' met het gouden hart nu ook compleet. Ik ben één van die idioten die uitgeverij De Eekhoorn ertoe beweegt om de tweeling onverdroten te blijven exploiteren, want ik schaf elk nieuw boek onvoorwaardelijk aan.


05 september 2021

Laat Cliƫnt E. Busken niet het laatste boek zijn van Jeroen Brouwers

Het slotakkoord, zijn allerlaatste werk, het definitieve schrijverseinde. Het boek Cliënt E. Busken wordt in de media beschreven als het allerlaatste boek van Jeroen Brouwers. Laat het alsjeblieft niet waar zijn.

Het boek Cliënt E. Busken van Jeroen Brouwers (1940) verschijnt februari 2020, wordt direct omarmd als literair meesterwerk en ontvangt een jaar later de Libris Literatuurprijs. En terecht want wat een prachtig boek is dit.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Dit is cliënt E. Busken

Eerst maar even waar het over gaat. De hoogbejaarde heer Busken is na een val in zijn woning opgenomen in een verpleeghuis. Lichamelijk gezien gaat het niet goed met hem. Hij is de controle kwijt over een aantal vitale functies, maar met zijn geest is aanvankelijk niets mis. Verre van dat, zelfs. Vanaf de eerste zin zit je als lezer in het hoofd van Busken en maak je kennis met de wereld vanuit zijn gezichtspunt en dat is behoorlijk beroerd. Busken praat niet, maar denkt er des te meer het zijne van en dat levert even hilarische als ontroerende en schrijnende momenten op.

Aanvankelijk denkt Busken dat zijn verblijf in het verzorgingshuis maar tijdelijk is, maar hoe langer hij er is, des te meer zwelt zijn wens aan dood te gaan. Hij heeft een inwendige woede die iedereen zal herkennen, maar bovenal beschikt hij over veel mensenkennis die hem eveneens vaak boos maakt.

De lange monoloog verveelt geen pagina en dat komt vooral ook omdat Busken veel humor heeft, de lezer met taalkundige grappen scherp houdt waardoor je vaak hardop moet lachen. Het moment erop kan een zin volgen die je heel verdrietig maakt.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Het hele tehuis wordt meesterlijk beschreven

Zijn hevige beven belet Busken te schrijven, rechtop te zitten of bestek te gebruiken. Ook 'beeft' het gaandeweg meer in zijn hoofd. Woorden, namen en zinnen bouwen, het valt hem allemaal steeds moeilijker en dat wakkert weer de woede aan. Maar zijn kijk op medebewoners, de directie van het huis en de artsen en verzorgers is fenomenaal beschreven.

Cliënt E. Busken is humorvol en herbergt liefde en eenzaamheid achter de boosheid. Brouwers heeft een patiënt, pardon cliënt, beschreven die je de rest van je leven niet meer vergeet en zeker niet als je zelf eens voet over de drempel van een tehuis moet zetten. Al is het maar om op bezoek te gaan. Ja, ik weet het, Jeroen Brouwers is hoogbejaard, maar ik hoop zo dat dit niet zijn laatste boek is. Die kans lijkt echter steeds kleiner te worden. In een interview met De Standaard zegt hij dat lichamelijke klachten hem het schrijven beletten. Veel eerder zij hij eens: 'Een schrijver leeft niet en beleeft niets, hij heeft altijd een boek in voorbereiding'. Aan die uitspraak ontleen ik hoop.

Specificaties

Jeroen Brouwers - Cliënt E. Busken
ISBN 9789025455941
Gebonden € 21,99
Paperback € 15 (verschijnt 31 december 2021)
Uitgever Atlas Contact
264 pagina's

Klik hier om de gebonden versie te bestellen.

Bovenste foto met boekinzet: Jeroen Brouwers in 2013. @ Michiel Hendryckx

 


31 augustus 2021

Leonie Kooiker bood humor en ironie voor kinderen

Door Jeroen Bootsman - Vorig jaar overleed Leonie Kooiker. De bekende schrijfster van jeugdliteratuur woonde in Papendrecht.

Leonie Kooiker (Markelo 1927 – Papendrecht 2020) was schrijfster van literatuur vol humor en ironie voor kinderen die weten wat ze willen. Haar boeken zijn nogal wat kwalificaties ten deel gevallen: de zoekende mens beschrijvend, spannend, avontuurlijk en humoristisch, gek, eng, lief, werkelijkheid en fantasie op volkomen aannemelijke wijze in elkaar overlopend en bevolkt door gewone kinderen en oude excentrieke mensen. Haar liefde voor de niet door de mensheid aangetaste natuur is een in het oog springend element in haar werk. Dat blijkt uit fantasievolle beschrijvingen die alleen al haar debuut zo kleurrijk maakten. Denk aan zich achter bosjes hei en jeneverbes ophoudende trollen, rare aardmannetjes en dunne nevelwezens en kinderen.

De tekst gaat onder de foto verder.

Leonie Kooiker tijdens de bekendmaking van de Prijs voor Kinderboek 1971 in Amsterdam. @ Joost Evers

Altijd weer willen lezen

Kooiker komt over als een schrijfster die boven alles haar lezers wil verwennen met sprankelende jeugdboeken die voor het leven beklijven. Het soort boeken dat mensen nogal eens kwijtraken, om er op een dag achter te komen dat ze waarschijnlijk per ongeluk bij de tweedehands boekhandel terecht zijn gekomen. Het soort boeken dat liefhebbers altijd weer willen lezen, een mensenleven lang en zonder dat het gaat vervelen. Het soort boeken dat je later als volwassene gewoon weer opnieuw aanschaft, desnoods in herdruk. Om jezelf opnieuw in een boeiend verhaal te verliezen en je weer een beetje kind te voelen.

Het Malle Ding van Bobbistiek (1970) is zo'n boek dat domweg níet weg te leggen valt. Met een beetje kunst- en vliegwerk lees je gewoon almaar door tot de allerlaatste punt op de allerlaatste bladzijde. Onder het eten, op het toilet en in de klas. Een tot de verbeelding sprekend verhaal over kinderen met een avontuurlijke inslag, die van een mysterieuze, kleiachtige substantie een vliegtuigje bouwen waarmee ze echt kunnen vliegen, wat hen in allerlei buitengewone situaties doen belanden. Dat wat zich later als een 'Kooiker-recept' zou ontwikkelen, openbaart zich in dit boek al als haar typerende schrijf- en vertelstijl, die later zo representatief zou blijken voor haar imposante oeuvre dat rond de zestig titels telt.

'Een klein kind, daar heb je niets aan'

Gewone, herkenbare mensen krijgen van de schrijfster door geestige karakterschetsen op een humoristische manier gestalte. Bijvoorbeeld: 'De jongste broer heet Huib; die kan als het nodig is ontzettend hard schreeuwen' en 'Ze hebben ook nog een zusje, een dikkerdje met witte haartjes, Annelietje. Maar dat is een klein kind, daar heb je niets aan.' Beschrijvingen van locaties waar het verhaal zich afspeelt, zuigen de lezers direct het verhaal in. Zoals: 'De grote rivier, waardoor al het water van de Rijn en de Maas naar Rotterdam stroomt' en 'Het huis waar ze wonen is hoog en oud en ruim, met donkere doorkruipkasten en een schommel in de huiskamer.'

Kooiker, getrouwd met de Papendrechtse huisarts Gerard Kooyker, liet haar eigen gezin en woonplaats model staan voor haar debuutroman. Zijzelf, haar kinderen en haar echtgenoot zijn prominent in het boek aanwezig. De namen van de kinderen nam ze over. Haar dochter was weinig gelukkig met de manier waarop Annelietje in het begin werd beschreven. 'Ze heeft er echt verdriet van gehad'', vertelt Kooiker verontschuldigend tijdens een interview. Maar dertig bladzijden verderop maakt ze het helemaal goed. Annelietje is weliswaar klein, maar beschikt over onvermoede kracht als ze de eivormige helikopter mag dopen met limonade. 'Toen slingerde ze het flesje priklimonade met zoveel kracht tegen het ei, dat ze bijna van haar stoeltje viel.'

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

 

Plooibaarder dan verwacht

De moeder in het verhaal is er typisch zo'n eentje waar je als kind onvoorwaardelijk van houdt, maar die op bepaalde momenten net niet in staat is zich te verplaatsen in kinderfantasieën. Dat blijkt uit een dialoog als deze: 'Moeder, mag ik hout kopen?', 'Ja.', 'Mag ik dan geld?', 'Nee, .....'. Niet voor niets vroeg de uitgever haar een passage te veranderen waarin de moeder mee ging vliegen, want dat zou in een dergelijk kinderboek niet logisch zijn. Maar Kooiker weet die ontwikkeling in het verhaal uiterst aannemelijk te maken door personages neer te zetten, die allengs plooibaarder worden dan verwacht. Want zeg nou zelf, er bestaat toch geen moeder die een spannende uitdaging op lange termijn kan weerstaan?

Het boek viel zeer in de smaak want de debuterende schrijfster mocht er een jaar later de Gouden Griffel voor in ontvangst nemen. 35 jaar na de uitgave van Het Malle Ding van Bobbistiek is het boek bewerkt tot een familiemusical. De productie was in het kader van Papendrecht 900 (in 2005) te zien in het Papendrechtse theater De Willem. 'Ik ga naar beide voorstellingen', zei de schrijfster destijds. 'Ik heb al wat extra kaarten gekocht.'

Specificaties

Leonie Kooiker - Het malle ding van bobbistiek
ISBN 9789021681122
Gebonden € 14,99
Uitgeverij Ploegsma
160 pagina's

Klik hier om het boek te bestellen.


18 augustus 2021

Het stormachtige leven van Nina Simone

Door Jeroen Bootsman - Als Nina Simone niet die geniale artieste was geweest, had ze in een psychiatrische inrichting gezeten. In een poging het mysterieuze leven en karakter van zangeres en pianiste Nina Simone (1933-2003) te ontrafelen, hoort journalist David Brun-Lambert bovenstaande opmerking meer dan eens. Hij schrijft over 'een zoektocht in de krochten van een verscheurde ziel, die weliswaar niet tot bevredigende bevindingen leidt, maar toch aanknopingspunten biedt voor een boek'. Het is een vuistdikke biografie geworden over ‘een leven vol schaamte, angst, leed en spijt’, zoals haar goede Nederlandse vriend Gerrit de Bruin het uitdrukt.

Nina Simone als mislukking en genie

De Frans-Zwitserse auteur Brun-Lambert (1971)schetst een genuanceerd portret van ‘een Amerikaans genie, een ongeëvenaarde treurspeelster’. Het was een bestaan waarin mislukking en genialiteit om voorrang streden. Simone werd heen en weer geslingerd tussen virtuositeit en zelfdestructie. Ze vocht tegen eenzaamheid en zware depressies. Een heftig leven.

In reconstruerend proza bedient de auteur zich rijkelijk van bloemrijk taalgebruik. Nina Simone, het tragische lot van een uitzonderlijke zangeres is een chronologisch verloop van haar leven. Vanaf haar geboorte als Eunice Kathleen Waymon in een arm gezin in North Carolina tot aan haar dood in zelfgekozen afzondering in Frankrijk.

De tekst gaat onder de foto verder.

De Amerikaanse beeldhouwer Zenos Frudakis maakte dit standbeeld in New York City van Nina Simone die piano speelt. @ Seth Taylor

Doorbraak met I Loves You Porgy

In de ruim zeventig jaar daartussen ontvouwt zich een hartverscheurend verhaal van een wispelturige diva met een agressief, onbeschoft, grillig, onvoorspelbaar, angstig, maar evenzeer sterk, zelfbewust, passievol, vastberaden en fanatiek karakter. Nina Simone was een vrouw van de extreemst denkbare uitersten. Sinds haar doorbraak met I Loves You Porgy hunkerde ze naar enerzijds erkenning, roem, applaus, luxe en geld en anderzijds naar warmte, liefde, rust en geborgenheid.

My Baby Just Cares For Me, werd eind jaren tachtig plotseling een grote hit doordat Chanel het gebruikte in een reclame. Haar comateus geworden carrière kwam weer tot leven, maar Nina Simone deed het geïrriteerd af als het onbenulligste nummer dat ze ooit had opgenomen. Een logische reactie van iemand die in het echte leven nooit datgene waar ze in dit nummer zo vrolijk over zingt op haar pad zou vinden.

Hoge pieken, diepe dalen

Met haar tweede echtgenoot, die ook haar manager was, kreeg ze een dochter. De relatie groeide uit tot een zakelijke verstandhouding. Ze slaagde er maar niet in om een normale relatie met haar kind op te bouwen. Haar carrière verliep even stormachtig als haar privéleven. Hoge pieken, diepe dalen, maar inmiddels was ze alom gerespecteerd als een van de grootste artiesten aller tijden.

Haar leven is samen te vatten als een dramatisch feuilleton. Brun-Lambert haalt sprekende episodes aan om dit trieste vervolgverhaal in te kleuren. Enerzijds zijn er de lijfwachten die er niet zozeer waren om de opvliegende Nina tegen haar fans te beschermen, maar eerder andersom. Aan de andere kant was zij een zangeres die zich niet te goed voelde om voor dertig mensen op te treden. Ze weet deze, voor haar kaliber vernederende opkomst, zelfs in haar voordeel om te buigen door het publiek te vragen zo dicht mogelijk bij het podium te komen zitten; een ultieme poging die intimiteit te creëren waar ze altijd naar moet hebben verlangd. Gerrit de Bruin zegt: 'Bepaalde eigenschappen van Nina mis ik als kiespijn, maar zij was toch bovenal een bijzonder warme en intelligente vrouw.'

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Ze wordt beschouwd als een wonderkind, voorbestemd voor een grote toekomst

In haar vroegste jaren lijkt de tragedie zich al te ontkiemen. De kleine Eunice wil per se leren pianospelen. Ze heeft talent, maar het keiharde studeren gaat wel gepaard met lichamelijke en geestelijke ongemakken. Ze wordt beschouwd als een wonderkind, voorbestemd voor een grote toekomst. Die verwachtingen zijn uitgekomen, maar na het lezen van het boek zal menigeen zich afvragen of er niet veel meer was uitgekomen als die buitengewone vrouw zichzelf niet altijd zo vreselijk in de weg had gezeten.

Nina Simone was sociaal bewogen

De sociaal bewogen Nina Simone heeft zich gecommitteerd aan de burgerrechtenbeweging en de rassenstrijd in de Verenigde Staten Onsterfelijke nummers als Mississippi Goddam en To Be Young, Gifted And Black getuigen van haar betrokkenheid, die soms meer weg lijkt te hebben van vereenzelviging. Een visionair vertolkster van jazz, blues en soul, een politieke activiste die zich met hart en ziel inzet voor de strijd tegen de onderdrukking van zwarte mensen. Het moet mede zijn ontstaan nadat Nina werd afgewezen voor een prestigieuze muziekschool, volgens haar enkel vanwege haar huidskleur.

Op Netflix is de documentaire What happened miss Simone te zien, die aandoet als een regelrechte verfilming van de biografie.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Het boek Nina Simone, het tragische lot van een uitzonderlijke zangeres doet recht doet aan haar enorme talenten, zonder lyrisch te worden.

Specificaties

David Brun-Lambert – Nina Simone, het tragische lot van een uitzonderlijke zangeres
ISBN 9058314251
Gebonden € 27,50
Gekartonneerd stofomslag en cd met nooit eerder uitgebrachte opnames € 27,50
Uitgever Sirene
384 pagina's inclusief foto's

Uitverkocht, maar nog wel hier te leen in de openbare bibliotheek of hier als tweedehands te koop of elders op internet.