Schichtig had ze om zich heen gekeken voordat ze het kaartje van het bord griste en in haar jaszak stopte. Niemand had het gezien. Een paar meter verderop tilde een vrouw een boodschappentas uit haar winkelwagen, een scholier bekeek zijn croissant voordat hij er zijn tanden inzette en het meisje bij de informatiebalie was in gesprek met een klant. De gewone dingen in de supermarkt.

Weer thuis had ze zich met een mok koffie en een verse berlinerbol aan de tafel gezet en begon in gedachten het kaartje te ontleden. Hij heet dus Bert. Een verzonnen naam of een echte? Ze hapte in de berlinerbol. Nee, het is vast zijn echte naam. Iemand die Bert heet gebruikt geen schuilnaam. Bert is gewoon Bert.

De tekst gaat onder de foto verder.

Bert had ook niet het handschrift van iemand die zo listig is een schuilnaam te gebruiken. Ze bestudeerde de tekst woord voor woord. Bert was vast geen neurowetenschapper of filosoof. Logisch, want iemand als Socrates zal geen contactadvertentie ophangen in Albert Heijn.

Er waren een paar dingen aan het kaartje die haar stoorden. Bert had een kruisje gezet bij Gevraagd. Waarom zou hij dat hebben gedaan? Is dat niet egoïstisch? Waarom niet gezellig een kruisje gezet bij Aangeboden? Dat zou een hele andere, meer genereuze invalshoek zijn geweest.

De tekst gaat onder de foto verder.

En waarom begon hij met het benoemen van zichzelf als 'leuke man'? Waarom niet de onderste regel bovenaan gezet? Dat zou toch een veel vriendelijker en uitnodigender zijn geweest? Dan zou er hebben gestaan: Alleen is maar alleen en daarom zou ik graag kennis maken met een leuke vrouw, bla bla bla. Zoiets.

Na de laatste hap van de berlinerbol likte ze haar vingers af. En dan die leeftijd. Zelf was ze vorige week vijftig geworden. Ze zat in de middenmoot van zijn wens. Hij had een verschil gespannen van vijftien jaar. Zijn 'leuke vrouw' mocht ook veertig zijn. Misschien was dat wel zijn diepste wens. Die Bert. Alleen is maar alleen, hè Bert?

De tekst gaat onder de foto verder.

Zelf had ze een paar langdurige relaties achter de rug. Je kon ze op de vingers van één hand tellen. Daarna had ze via een datingsite mannen ontmoet. Je kon ze op de vingers van drie handen tellen. Ervaring leerde dat ze altijd naar haar onderbewuste moest luisteren. Als haar in de eerste ontmoeting iets tegenstond in de ander: direct kappen. Voorgevoel moest je nooit wegdrukken en je moest al helemaal niet denken dat het wel anders zal worden. Dat wordt het niet.

Ze schonk nog eens koffie in en pakte het kaartje voor de zoveelste keer op. Bert was misschien toch niet de ware Bert. Aan de andere kant: ze was vijftig en kon zich niet meer veroorloven zo kieskeurig te zijn. Alleen is maar alleen, hè Bert?

Plotseling pakte ze haar telefoon, zuchtte een keer diep en belde het nummer. Vooruit, niet moeilijk doen. Ze rechtte haar rug, klaar voor een gezellig praatje. Bellen kan altijd, zei haar vriendin altijd onlogisch als ze iets niet wist. Alsof aan de andere kant van de lijn altijd het juiste antwoord lag, dacht ze spottend.

'Hallo?'
Ze haatte het als iemand de telefoon opnam en alleen maar hallo zei. Waarom niet: Goedemorgen met Bert Jansen, hallo met Bert Pietersen. Desnoods alleen maar: met Bert.
Ze rechtte haar rug verder. Alleen is maar alleen. 'Spreek ik met Bert?'
'Ja?'
Zijn antwoord klonk als een vraag. In een flits zag ze een diep ongelukkige man voor zich die de hele dag de televisie aan had en altijd op de bank zat waardoor één zitting was veranderd in een uitgesleten kuil. De woonkamer had nicotinekleurig behang en er stond een volle asbak op de beduimelde glazen salontafel met de Troskompas eronder.
Ze haalde weer diep adem en zei ouderwets: 'Sorry, verkeerd verbonden.'

Oude reclames in de krant, vraag en aanbod in de supermarkt, ingezonden mededelingen in het huis-aan-huisblad. De mooiste advertenties verdienen een verzonnen verhaal in onze rubriek Geblaat.