De Deense thrillerserie Kastanjemanden verscheen eind vorige maand op Netflix en kwam direct in de Top 10. Is dat een terecht of niet?

Het is herfst en een passender serie als Kastanjemanden (The Chesnut Man) is eigenlijk niet denkbaar. Althans, voor wie van Scandinavische misdaadseries houdt, want daar hebben we het hier over. In zes afleveringen van vijftig minuten kun je genieten van de herfst in Denemarken en ook griezelen van die herfst. Want er gebeuren rare dingen en kastanjepoppetjes spelen daar een grote rol bij.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Sofie Gråbøl en Søren Dyrberg Malling (l) in The Killing en Sofia Helin in The Bridge. @ Netflix/WikiCommons

The Killing en The Bridge

Fans van The Killing en The Bridge kunnen dus hun hart ophalen, want Søren Sveistrup (1968) is de scenarioschrijver van Kastanjemanden en hij bedacht immers ook The Killing. Kastanjemanden gaat over een moordenaar die moeders vermoordt van wie hij vindt dat zij niet goed voor hun kinderen zorgen. Iedere keer laat hij bij zijn gruwelijke daad een kastanjepoppetje achter.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Het boek Kastanjemannen van Søren Sveistrup is in Nederland te koop onder de titel Oktober (cover rechts)

Vingerafdrukken op kastanjepoppetjes

We krijgen een kijkje in het leven van een vader, moeder en zoon. Hun dochter en zusje is vermist. De moeder is minister. Hoewel er iemand is opgepakt, is het dochtertje nooit gevonden. Het rare is dat op de kastanjepoppetjes van de recente moorden vingerafdrukken zijn gevonden van het verdwenen meisje.

Spannend was het zeker, maar hier en daar zakte het ook wel wat in

Nou, als dat geen bloedspannende start is die garant moet staan voor zes afleveringen nagelbijten, dan weet ik het ook niet meer. Spannend was het zeker, maar hier en daar zakte het ook wel wat in. En dat niet alleen, soms vond ik het ook wel een beetje huiswerk maken omdat sommige verhaalstructuren wat ingewikkeld in elkaar zaten. Dat kan uiteraard aan mij liggen.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Danica Curcic in Kastanjemanden. @ Netflix/WikiCommons

Kastanjemanden kan zeker de strijd aan

Kastanjemanden kan het zeker opnemen tegen The Bridge en The Killing, maar toch ontbreekt er iets. De plot vind ik wat dunner en de spelers wat oppervlakkiger. Saga Norèn (Sofia Helin) uit The Bridge kan ik me vermoedelijk over tien jaar nog wel voor de geest halen, terwijl Naia Thulin (Danica Curcic) nu al niets meer bij me achterlaat.

Echte fans zullen het niet met me eens zijn en ik wil dan ook zeker niet aanraden om de serie links te laten liggen. Daar is hij toch te spannend voor. En ook: voor wie houdt van die typisch Scandinavische manier van filmen, acteren en sfeer oproepen wordt prima op zijn wenken bediend.