Door Jeroen Bootsman - De eind 2017 overleden Amerikaanse detectiveschrijfster Sue Grafton (bekend van de zogeheten alfabetreeks met speurder Kinsey Millhone in de hoofdrol) bezwoer haar kinderen het volgende: waag het niet om na mijn dood de filmrechten van mijn boeken te verkopen, want dan kom ik bij jullie spoken.

De tekst gaat onder de foto verder.

Sue Grafton. @WikiCommons

Agatha's handelsmerk

Grafton, die jarenlang scenario’s voor de televisie schreef voordat zij doorbrak als boekenschrijfster, had in die periode leergeld betaald en verklaarde ‘genezen’ te zijn van het verlangen ooit met Hollywood geassocieerd te worden. Leuk detail is dat Grafton samen met haar echtgenoot verantwoordelijk was voor de adaptatie van twee Christie-romans voor de Amerikaanse televisie: A caribbean mystery en Sparkling cyanide, beide te zien op YouTube. En dat deed zij op een manier zoals het hoort: met respect voor het bronmateriaal, zonder significante wijzigingen in de plot, hoewel de actie naar het Californië van begin jaren tachtig was verplaatst, hetgeen wel ten koste ging van Agatha’s handelsmerk: die typisch Engelse sfeer.

De tekst gaat onder de foto verder.

@WikiCommons

Nieuwe bewerking

Aan die Engelse sfeer ontbreekt het ook in Why didn’t they ask Evans? niet aan. Een nieuwe bewerking van een van haar beste detectiveromans, die nu in Nederland te zien is bij BBC First. De productiewaarden van deze vierdelige reeks zijn uiteraard superieur aan die van de serie, die mij begin jaren tachtig op het spoor van Christie bracht en waarvoor ik de NCRV als uitzendende omroep altijd dankbaar zal blijven. Het begin van liefde voor het leven! Deze serie was een groot succes en demonstreerde dat er met de juiste acteurs en een royaal budget prachtige dingen mogelijk waren met het werk van Christie. Overigens was het Agatha’s dochter Rosalind die na de dood van haar moeder toestemming gaf voor een imposante reeks televisiebewerkingen, want haar moeder moest niets van het medium hebben.

De tekst gaat onder de foto verder.

Hugh Laurie. @ WikiCommons

Iets vreemds

Daar lijkt de Queen of Crime nu steeds meer gelijk in te krijgen, want met de nieuwe producties die de laatste jaren in hoog tempo gelanceerd worden is iets vreemds aan de hand. Aan grote namen en grote budgetten geen gebrek, maar de makers van nu lijken te kiezen voor een duistere, naargeestige atmosfeer. Ook wordt er aan de oorspronkelijke plotstructuur gerammeld. Dit alles manifesteert zich volop in Why didn’t they ask Evans?, bewerkt door niemand minder dan Hugh Laurie. De keuzes die hij maakt gaan ten koste van de gezellige sfeer die het boek zo leuk maakt en waarin actie en humor hand in hand gaan.

De tekst gaat onder de foto verder.

@WikiCommons

Die dialogen

De dialogen tussen de hoofdpersonages Lady Frances Derwent en Bobby Jones, zoals door Christie uitgewerkt, ademen vakwerk. Daar wisten topacteurs Francesca Annis en James Warwick in de reeks uit 1980 wel raad mee. Zij waren perfect gecast en dat leverde een onweerstaanbare chemie op. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zij opnieuw samenwerkten in de televisiebewerkingen van de verhalen die Agatha over het speurdersechtpaar Tommy & Tuppence schreef (Partners in crime). Deze producties beschouw ik als een graadmeter. Dít is hoe je het werk van de koningin van de misdaad vertaalt naar het kleine scherm. Tip: op YouTube kun je voor nop integraal kijken naar al deze pareltjes. Ook The seven dials mystery is zeer aanbevelenswaardig.

De tekst gaat onder de foto verder.

@WikiCommons

Verwende pubermeid

Daar waar Annis precies de juiste dosis zelfspot inzake haar aristocratische achtergrond in haar vertolking van ‘Frankie’ wist te leggen, speelt actrice Lucy Boynton haar als een verwende pubermeid, die huisarrest heeft. De chemie met haar tegenspeler Will Poulter is dan ook afwezig. De intrige wordt redelijk bevredigend afgewikkeld, maar onaangename sfeer- en plotwijzigingen maken er een lange zit van. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat nieuwe generaties zich hierdoor aangemoedigd voelen kennis te maken met het werk van Christie.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

Je eigen boeken

Zoals iemand op IMDb opmerkte: schrijf lekker je eigen boeken als je denkt dat je het beter kan dan iemand die miljoenen boeken heeft verkocht! Toch zijn de reacties op deze serie overwegend positief en volgens een recent artikel in The Wall Street Journal weten jongeren de weg naar Christie uitstekend te vinden. En dat kan ik alleen maar toejuichen. Maar ik blijf hopen dat er weer eens een producent opstaat die respect heeft voor het bronmateriaal en er niet allerlei moderne malligheden bijsleept. En ook de erven Christie zouden weleens wat kritischer mogen zijn.