In mei het weer zover: het Eurovisie Songfestival! De 67ste editie van het EK Zingen vindt plaats in het Britse Liverpool. Eigenlijk had Oekraïne het festival moeten huisvesten, maar dat bleek door de voortdurende oorlog geen optie. Het Verenigd Koninkrijk, dat na een lange periode van malaise dit jaar ineens als tweede eindigt, mag daarom voor het eerst in 25 jaar het songfestival organiseren. De komende maanden zullen de diverse deelnemende hun inzendingen presenteren. Wij laten ze hier stuk voor stuk de revue laten passeren en vinden er wat van.

Door Jeroen Bootsman - België is een van de oudgedienden op het songfestival. Onze zuiderburen doen net als wij al sinds de eerste editie in 1956 mee. Desalniettemin leverde dit tot nu toe slechts één zege op. Maar dat was dan ook wel gelijk een Eurovisie-klassieker van jewelste: J’aime la vie van Sandra Kim, die - tegen de reglementen in - nog maar dertien jaar oud was, hoewel ze in het liedje zong reeds vijftien te zijn.
België kent een bijzondere situatie qua Eurovisie: de Vlaamse omroep VRT en de Waalse omroep RTBF vaardigen om en om een deelnemer af. Dit leidde tot de tamelijk bizarre omstandigheid dat de RTBF in 1987 het festival mocht organiseren, maar dat de VRT (toen nog BRT) verantwoordelijk was voor de inzending.
Tegenwoordig maakt het niet zoveel meer uit, want sinds de keuze van de te zingen taal is vrijgegeven, zingt België altijd in het Engels. De laatste Franstalige bijdrage dateert uit 2005. Wel moet gezegd worden dat de keuzes van de RTBF door de jaren heen het meeste succes boekten, met na Sandra Kim als uitschieter de formatie Urban Trad, die in een onzintaaltje een tweede plaats behaalde in 2003, op slechts twee punten achterstand van winnaar Turkije.
Twaalf jaar geleden scoorde Tom Dice een fraaie zesde plaats voor de Vlamingen. Destijds een enorme opsteker, want België was daarvoor vijf keer op rij in de halve finale gestrand. Vooralsnog het beste resultaat voor de VRT in 67 jaar songfestival.

De tekst gaat onder de afbeelding verder.

België

Gustaph – Because of you

De Vlaamse omroep VRT organiseerde voor het eerst sinds 2016 een nationale finale. Zeven artiesten (zes solisten, één duo) bonden de strijd aan voor een ticket naar Liverpool. De uitslag is redelijk dramatisch te noemen en leidde tot de nodige controverse op Twitter, want na het optellen van de punten van de vakjury en het publiek eindigden vier van de zeven deelnemers met slechts luttele punten verschil van elkaar.
De uiteindelijke winnaar Gustaph won met slechts één puntje verschil van het duo The Starlings. Daarmee zag Tom Dice (die een duo vormt met zijn partner Kato Callebaut) een tweede kans om te scoren op het songfestival aan zijn neus voorbij gaan. En dat is bijzonder spijtig, want België had zich kunnen onderscheiden met het mooie, intieme, persoonlijke, kortom onderscheidende Rollercoaster, waarin Tom en Kato het verlies van hun baby bezingen.
Niets ten nadele van Gustaph, een zanger die al jaren in Vlaanderen aan de weg timmert. Zijn nummer Because of you is ook zeker niet slecht, maar grijpt wel erg terug op de ‘roze jaren’ van het songfestival. Destijds werd Eurovisie door veel criticasters beschouwd als een oppervlakkig rariteitenkabinet. Een imago dat het zangfestijn met inhoudelijk en compositorisch gewaagdere en gelaagdere liedjes met succes heeft weten te doorbreken.
Dit up tempo nummer voert je onverbiddelijk terug naar de discotheek van eind jaren zeventig. Gustaph lijkt met zijn uitbundige outfit - zwarte cowboyhoed en een roze met ruches afgezet overhemd – opzichtig een gooi te doen naar het predicaat ‘lekker fout’. In vocaal opzicht kwijten Gustaph en zijn achtergrondzangeressen zich overtuigend van hun taak, maar het blijft toch een dertien in een dozijn dansknijter, die het op menig nichtenfeest uitstekend zal doen. Maar of België hiermee zal doorstoten naar de finale?