In mei het weer zover: het Eurovisie Songfestival! De 67ste editie van het EK Zingen vindt plaats in het Britse Liverpool. Eigenlijk had Oekraïne het festival moeten huisvesten, maar dat bleek door de voortdurende oorlog geen optie. Het Verenigd Koninkrijk, dat na een lange periode van malaise dit jaar ineens als tweede eindigt, mag daarom voor het eerst in 25 jaar het songfestival organiseren. De komende maanden zullen de diverse deelnemende hun inzendingen presenteren. Wij laten ze hier stuk voor stuk de revue laten passeren en vinden er wat van.

Door Jeroen Bootsman - Noorwegen is na Zweden het best presterende Scandinavische land op het songfestival. Aanvankelijk behoorde het land tot de middenmoters en scoorde het ook tot drie keer toe de zo gehate ‘zero points’, maar sinds de winst van Bobbysocks met La det swinge in 1985 presteren de Noren aanmerkelijk beter op het festival. Sinds 2007 ging drie keer de finale aan de neus van Noorwegen voorbij en ging het land voor de vierde keer in successie met nul punten naar huis, maar ook waren er regelmatig fraaie toptiennoteringen en zelfs ook nog twee keer winst: Secret Garden met het Keltisch aandoende Nocturne (waarvan de tekst slechts 24 woorden bevat) in 1995 en Alexander Rybak met Fairytale in 2009.

De tekst gaat hieronder verder.

Noorwegen

Alessandra – Queen of kings

Hier worden we nou ontzettend blij van! Hoewel de titel associaties oproept met derderangs nichtenkitsch blijkt niets minder waar. Niks geen Noorse folklore, maar stevige electropop, die dankzij een flinke scheut Bosporus-sound staat als een huis. Tekstueel gezien is het dan weer geen hoogstandje – ‘She, queen of the kings, she will be the warrior of North and Southern seas’ – maar een kniesoor die daar op let. Alle ogen zijn gericht op de ravissante Alessandra en haar prachtige outfit. De boodschap is vertrouwde Eurovisie-propaganda: over de kracht van vrouwen, van alle mensen en hoe belangrijk het is om jezelf te zijn. Finalewerk!