Door Jeroen Bootsman - Het Verenigd Koninkrijk viel enthousiaste reacties ten deel toen de BBC bekend maakte Olly Alexander naar Malmö te sturen. Als zanger van de band Years & Years had hij veel succes in zijn thuisland. Als acteur maakte hij veel indruk in de dramaserie It’s a sin, over de aidsepidemie in de jaren tachtig. En daarnaast is hij ook nog een gewaardeerd LGBT+-activist. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen, maar Dizzy valt eigenlijk best wel tegen.

De tekst gaat hieronder verder.

Olly and Justin

Olly zelf manifesteert zich als een soort Justin Timberlake, die zingt als een hysterische nicht. En het nummer Dizzy echoot tal van invloeden van de synthesizerpop uit de jaren tachtig, waarin geen plaats meer lijkt te zijn weggelegd voor een element dat dit liedje een eigen identiteit geeft. Drie minuten lang denk je eigenlijk alleen maar: waar lijkt dit toch op? Voor een land dat er op een keer na elk jaar bij was, in het verleden tal van successen boekte, maar pakweg de laatste twintig jaar de grootste moeite heeft om mee te komen, is dit weer een gemiste kans. Goede artiest, minder goed liedje. Maar gezien Olly’s staat van dienst vlakken we hem toch niet bij voorbaat helemaal uit.